bir ormandayım gece kadar siyah bir yakut kadar yeşil.bir ormandayım kalp atışlarını duyuyorum toprak ayağımın altında kıvrılıyor hareket ediyor. bir ormandayım nefesı soğuk yapış yapış kulağıma deydikçe içimi ürpertiyor.bir ormadayım ormansa onun içinde.yataktan fırlıyorum soluk soluğa sadece bir rüya...ama Jeanne Korowa asla uyanamacak her şey sona erdiğinde hatırlaması gereken tek şey ''biz ormanda değiliz orman bizim içimizde''...
Jeanne 35 yaşına gelmiş bankadaKİ birikimi beniM inekli kumbaramdakinden bile vasat ay sonu kabusları içinde kıvranan sevgilisi ve ailesi olmayan inatçı bir sorgu yargıcı üstelikte sıska! zaten her şey bu sıska kızların başının altından cıkar çünkü biz tombullar mutluyuzdur sıskalarsa hep mutsuz kalacaklar çünkü bukadar tombulun ahını almak kolay iş değil! kanibalizim dehşet veren cinayetler ve otistik katiller arasında hızlı bir koşuşturmaca sska kalmak cok da zor olmasa gerek! ölü ruhlar ormanında j.c.grange bu sıska ve inatçı kızımızı Guetalama senin nikaragua senin koşturmuş durmuş.jeanne'nin bütün bu kovalamacanın içinde yaptığı en buyuk hataysa katili ormanda aramak.oysa orman katilin içinde.tıpki insanın içindeki vahşi cocuk gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen düşüncelerinizle katkıda bulunun.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.