[1mk] Nehir'in Anısına

Hiç tanımadığım, bilmediğim bir insanın yazdığı bir twiti izleyerek, hiç tanımadığım, bilmediğim bir çocuğun adına açılmış, hiç tanımadığım, bilmediğim annesinin bloguna ulaştım bir yıl önce.


Ufacık bir kız çocuğunun, neuroblastoma ile olan savaşını günbegün yazıyordu annesi, hastane hastane, doktor doktor gezerek, hayatını, herşeyini bırakmış, her türlü günlük arzudan vazgeçmiş, yurtdışında kızının bir kerecik rahatladığını, ilerleyebildiğini görebilmek için çırpınıyordu. Okudukça okudum, okudukça, çıkamadım işin içinden, tıp lisanı anlayabilmekle o kadar geçinmeme rağmen; öyle ki tahlilleri, ilaçları, Nehir'in ilaçlara ve makinelere verdiği tepkileri karıştırmaya başladım.

Aylar, aylar sonra denk geldim ve yazdım yine dün.. Dualara ihtiyacı var diye yazmıştı Zeynep Hanım. Bugün ise, Nehir'i kaybettik diye bir haber... Blogda ise sanki bu iki kelimeyi kullanmak istemeyen bir elin yazdığı kısa metin.. Son ana dek güçlü, son ana dek ümit ederek kızını okşamış, yüzlerce tahlil kağıdı tutmuş, doktor eli sıkmış, yüzlerce kere kendi gözyaşlarını silmiş bir anne elinin yazdığı. Borularından kurtuluyor'u okuyunca bizi sevindiren, çok yoruldu'yu okuyunca korkutan, kucağımızda veda etti ile biten bir metin. Başlık ise Nehir'im Akıyor..

Akıp gitti küçük Nehir. Altında ise yüzlerce kelime, elini uzatıp acılı annenin elini tutmak isteyen, anne olmuş-olmamış kadın-erkek, içleri titremiş, dua etmiş, dua etmek istemiş, bu lanet illetle bir ileri iki geri giden, eriyen kızı uzaktan seven yüzlerce insan..

Evlat acısı yaşamış tüm annelere, evladı için çırpınan tüm annelere, tüm annelere; günlük hayatımın koşuşturmacaları içinde sersemce şeylere üzülüp, üzüntümü büyüttüysem ya da büyük sandıysam, beni bağışlayın. Utanıyorum bundan. O an aklımdan çıkmışsanız, gafilce kendi sorunlarımı dünyanın en acı sorunları sandıysam, beni bağışlayın.

--
9/08/2010 01:08:00 PM tarihinde a little penny tarafından 1mk adresine gönderildi