KORKUYORUM!!!

İç karartmam değil ama amacım, bir gerçeği hatırlatma gereği duyuyorum kendime..ÖLÜM!!

Ölümden korkmayanlara hayranım.. Onlar gibi olmayı çok isterdim..Nasıl bir ruh halidir ki ölümden bir an bile korkmazsınız , muhteşem bir erdem olmalı, kendini adayış olmalı ,  aşk olmalı... Hayran olmamak elde değil..

Dönem dönem öyle anlar oluyor ki ÖLÜM VAR KAÇIŞ YOK gerçeği benliğinizi sarıyor...Bir an, fani oluşu içinde her zamankinden daha fazla hissetmek !!  Tüm gerçekliğiyle sizi donduracak kadar ciddi bir şekilde hissetmek..O an her şey duruyor, öncelikle zamansızlığı tadıyorsunuz ve ses beyninizde çınlıyor ''ÖLÜM VAR VE KAÇIŞ YOK'' Sanki biri size sesleniyor ve siz bunu  ilk defa duyuyorsunuz... ÖLÜMÜn gerçekliğini hissedişinizle, beyninizdeki tüm yaşadıklarınız silinip gidiyor...Üzüntüleriniz,sıkıntı yaptıklarınız,önemsedikleriniz,beklentileriniz,hayalleriniz özellikle yap(a)madıklarınız...Büyük bir hızla hafızanızdan geçiyor..

Öyle bir andır ki,sanki biri sizi sarsmış ve kendinize getirmiştir. Aklınıza ardı sıra tüm gerçekler sıralanır durur.. Öleceksin ve bu bir oyun değil..! Kurtuluşun yok, sahip olduğunu sandığın her şeyini versen de kurtuluş yok! Misafir geldiğin bu mekana veda edeceksin bir gün.. Mezar denen kapıdan geçeceksin ne kadar korkarsan kork ...HESAP VERECEKSİN  tek tek!! Yaptıklarının ve yapmadıklarının hesabını... Hani korkuyorsun ya bakalım bu korku sana ne kadar görevlerin konusunda yardımcı oldu göreceksin.. Huzura vardığında yaptıklarının ve yapamadıklarının hesabını verirken o hiç bir şeyle kıyaslanamaz utancı yaşayacaksın.. Rabbim affet diyecek O'nun emirlerini yerine getiremediğin halde yine O'ndan yardım isteyeceksin..

İnanılmaz bir ölüm korkum var ki bu korku; ölümün bir bitiş değil başlangıç olduğunu bildiğim halde var. Engel olamıyorum buna.. Belki iman edilen ama tahmin edilemeyen olduğu için bu korku, bilemiyorum ama ciddi anlamda korkuyorum.. Hesap verememe korkusu inanılmaz bir şey..Düşünün; ölmüşsünüz ve ilk hesapta bile soruları cevaplayamıyorsunuz .. Bundan daha korkunç bir durum var mı?  Dönüşünüz yok!!Yardım alacağınız bir şeyiniz yok!!

Eksiklerim o kadar fazla ki , okudukça ve güzel insanların hayat hikayelerini dinledikçe bunu çok daha iyi anlıyorum.. Allah'a ve Peygambere sevgim sonsuz  (ki Rabbim bu sevgiyle yaşatıp bu sevgiyle canımı(zı) vermemizi nasip etsin)  onun dışında elimde hiç bir şeyim yok.. Hiçten başka...Onun içindir ki utancım ezikliğim daha fazla.. Öyle anlar geliyor ki  ''Rabbim beni yaprak olarak yaratsaydın da SANA karşı bu kadar nankör olmasaydım!'' diyorum...

Allah'ın Rahmetine sığınıyorum ve asla ümit kesmiyorum da..Ama anlatmaya çalıştığım tüm bunlara rağmen engel olamıyorum içimdeki bu korkuya..Tabi ki ölüm bir bitiş değil başlangıçtır , tabi ki asıl vatanına kavuşmak için bir basamaktır bunlara şüphem yok..Ama dediğim gibi ölüm ve devamında hesap verme korkum bazen tüm gerçekliğiyle kaplıyor benliğimi ve her şey siliniyor aklımdan...Kendine gel ! der gibi bir ikaz sanki..Ölüm var saçmalama kendine gel..Nelerle uğraşıyor, nelere kafa yoruyorsun gör artık Ölüm var /hesap günü var dünya için adama kendini...

Hissedilenlerle yazılanlar arasında uçurumlar var..Hissedilenleri gerçek anlamda aktaracak cümleler bu parmaklardan dökülemiyor..Rabbim hepimizin yar ve yardımcısı olsun...Ona layık kul ve Efendimize (s.a.v.)'e ümmet olabilmeyi nasip etsin inşaAllah..Diyecek söz yok ALLAH'tan başka...!!

Not:Yazıda hatalarımı düzeltmemde yardımcı olan ''dost'' teşekkürler..