İnsanları o kadar çok irdeliyoruz ki artık hepimiz başkaları için yaşar/hareket eder hale gelmişiz..Başkaları için hareket etmek anlık bir şey olmalıydı. Sadece sevdiğiniz için/o kırılmasın diye bir anlık hareket etmeliydik...Kusur araştırıp kusur görmeye öyle bir kaptırmışız ki, kendimizi unutur olmuşuz..Ne yazık..! Herkes kendinden mes'ul, unutuyoruz bunu..Her insan ,kendi hatalarını fark edip onları nasıl düzeltirim, daha iyi insan nasıl olurum, Yaratanın sevgisine layık kul nasıl olurumu arka plana atıp; şuna bak nasıl geziyor, ona bak neler yapıyor, buna bak ne biçim davranıyor, bak o bile şöyle söylüyor..diye sürüp giden sadece başkalarına odaklı kusur üretme özelliğimizi öyle güzel geliştirmişiz ki kendi aczimizi fakirliğimizi (bazen de ) rezilliğimizi görmemişiz.Asıl var oluş nedenimizi kamufle etmişiz başkalarının kusurlarıyla...
Ne kadar benciliz değil mi!! İnsanların hatalarıyla,kusurlarıyla, pişmanlıklarıyla kendi hayatlarını yaşamasını bile çekemiyoruz ve sürekli karışıyoruz ve sürekli tenkit ediyoruz bu da yetmiyor arkalarından çemkiriyoruz...Cidden git gide rezil mahluklar olmaya başladık...Biz kim oluyoruz da başka birinin (kim olursa olsun) hayatını idare etme yetkisini kendimizde buluyoruz,kendimiz acizken başkasının hayatının iyisini kötüsünü yargılayıp söylediklerimizle hayatlarını daha mükemmel idame ettireceklerini ifade ediyoruz...Bazen iyi niyetle yapıyoruz bunu bazen da tamamen fesatlığımızdan.İki şekilde de insanların hayatlarına mudahale etme hakkına sahip olmadığımızı düşünüyorum..
Yanlışı uyarmak insanlıktandır ama hayata mudahale etmek buna dahil değil...Tebliğ yaparsın gerisi karşı tarafa kalmış..!! Öyle olmalı değil mi? Yanlış mıyım..!!
Oturup biraz düşünsek,bizim de kimlerin hayatlarına mudahele ettiğimizi..Ya da bizim hayatlarımıza ne şekilde müdahale edildiğini...Bazen haksızlık bu diye bağırası geliyor insanın...!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen düşüncelerinizle katkıda bulunun.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.