Hayatlar ve Bir Parça Saygı

Çevrenize baktığınızda bir sürü hayat görürsünüz. Herkes bir şekilde hayatını yaşamaya çalışır. Kimi doğuştan zengindir, fakat bir başkasının zengin olması için çok çalışması gerekir. Kimi çok zekidir, bir şeyi anlaması çok uğraş gerektirmez; fakat bir diğeri çok da zeki değildir, bunu da biraz daha fazla çalışarak kapatır. Kimi herkes tarafından çok sevilir, kimi de hiç aranılan, sevilen bir tip olmaz. İlk baktığınızda bu hayatlar çok farklıdır. Aslında gerçekten farklıdır, fakat bir o kadar da aynıdır!

Benzer olan şey, hayatlarımızdaki sorunlardır. Arkadaşlarımızla, ailemizle, çevremizle olan sorunlar… Buna daha bir sürü şey eklenebilir. Vazıları bu sorunlara ‘sınavın bir parçası’ der. Ve ben de hayatımdaki en büyük sınavımı veriyorum : Eşcinselliğim!

Benim için -ve psikologuma- göre hiçbir sorun yoktu. Çünkü bana göre ‘iki insan arasındaki sevgi’ , yani ‘aşk’ hiçbir zaman iğrenç bir duygu olamazdı. Yalnız başkalarına göre öyle değildi. Ailem bunun iğrenç bir şey olduğunu, beni evlatlıktan reddeceklerini söylediler. Bazı arkadaşlarım bundan tiksinerek veya dalga geçerek bahsettiler. Çünkü onlara göre gayler erkek değildi!

Eşcinselliğimden hiçbir zaman utanmadım, hem de hiçbir zaman! Çünkü erkekliğin ve dişiliğin böylesine dar kalıplara sokulmasını hiçbir zaman kabul etmedim. ‘Bir erkek böyle, bir kız şöyle olmalıdır.’ denilen şeyleri kabul etmedim ve ‘erkek’ olmak için şekilden şekle girmedim. Çünkü ben zaten erkektim!Bunu yalnızca eşcinsellik için söyleyemeyiz. Çevremizde toplum baskısından düşüncelerini özgürce açıklayamayan, rahat davranamayan, baskı altında kalan bir sürü insan var. İşte burda devreye o sihirli söz giriyor: Saygı. Evet, saygı. Çünkü bana göre bir başkasının hayatına saygı duymayan bir insan kendi hayatına da saygı duyamaz. Ve insanlar birbirlerine ve birlikte yaşadıları çevreye saygı duymayı öğrendiklerinde, gerçekten yaşamayı öğrenecekler.

Yazımı ‘Milk’ adlı filminde ‘Harvey Milk’i oynayan Sean Penn ile yapılan bir röportajdan alınan bir parçayla bitirmek istiyorum. Başka hayatlara ve kendi hayatınıza saygı gösterme gücü bulmanız dileğiyle…

…

Gay kuruluşları ve bazı inanç örgütleri arasında büyük bir gerilim yaşandığını görüyoruz. Bu gerilim basında ve sokaklarda da kendini hissettiriyor. Harvey Milk’in sempatik portresinin bu anlamda bir farklılık yaratacağınız söyleyebilir misiniz?
Bence asıl gerilim gerçek gay olan insanlar ve inanç adına ikiyüzlülük yapan insanlar arasına yaşanıyor. Bunların inançla, tanrıyla, aşkla alakaları yok, sadece nefret etmeyi ve ikiyüzlülük yapmayı biliyorlar. Yoksa inançlı bir insanın diğer insanları yasaklamak gibi bir çaba içine gireceğini sanmıyorum.…

Son sözleriniz…
Şöyle bir mit vardır, bu filmde de söyleniyor; hepimiz aynıyız sadece cinsellik konusunda ayrışıyoruz sanılır, hâlbuki bunun tam tersi doğrudur, insanlar o kadar farklı ki bir araya geldikleri ve benzeştikleri tek konu cinselliktir. İnsanların cinsel tercihlerine bu kadar kafa yormak yerine insanlıklarına, kalplerine yaptıklarına odaklanmak gerekir çünkü resmin bütünü ancak bu şekilde anlaşılır, işin özü budur.