Banner

çanakkale...bitmeyecek destan.

bir arkadaşım,dün çanakkale deymiş.gezmiş,dolaşmış,şehitlikleri.yazıları okumuş,duygu yüklenmiş,gözleri yaşlanmış,doluluğun bir kısmı ile geri dönmüş.ben henüz gidemedim.anlattıklarının bir parçasını sizle paylaşayım istedim.
"savaş devam ediyor,bir doktor yaralılarla ilgileniyor,sürekli yaralı geliyor ve ağır olanlara bakılmıyor.yani ümit olmayanlara diyelim.daha hafif yaralılara bakılıyor.doktorun önüne biri daha getiriliyor,doktor;-bunu da götürün!-diyor.yaralı;-baba,benim!-deyince,doktor irkiliyor,-bunu şu ağacın altına getirin,yatırın,benim oğlum o! dedikten sonra,diğer yaralılarla ilgilenmeye devam ediyor.
oğlumu? o bir gün sonra aklına geliyor,o ağacın yanına gittiğinde oğlunun şehit olduğunu görüyor...
ben hala çanakkale savaşını çözemedim.gerçekten orada destanlar mı yazıldı? yoksa...(yazmak bile istemiyorum yoksayı)

Yorum Gönder

5 Yorumlar

Pabuç dedi ki…
Bende gidip gördüm oraları ve her adım atışımda utandım emanetlerine ne kadar değerverip korumaya çalıştığımızı düşününce...Destan yazılıp yazılmadığı hakkında bilgi sahibi değilim ama orda savaşan insanlar bizim için kan döktüler...Gelecek günler için canlarını verdiler...
chyrkyn dedi ki…
Bu yorum yazar tarafından silindi.
chyrkyn dedi ki…
anlatan arkadaşım;"bastığım her adımın altında şehit olduğunu düşünerek,yerlere basarken imtina etmek geçti içimden,gözlerim yaşlı gezdim bir çok yeri"dedi."hatta genç bir kız ile aynı anıtın altında gözgöze geldik,havalı bir kızdı.gözleri onun da doluydu benim de.her ikimiz de otelin odasına çıktık.onun hıçkırıklarını ben duyuyordum,sanırım o da benimkileri duyuyordur"diye anlattı arkadaşım.
İsmail İşmener dedi ki…
Çok GüzeL olmuş emeğine sağlık
chyrkyn dedi ki…
teşekkür ederim.