çanakkale...bitmeyecek destan.

bir arkadaşım,dün çanakkale deymiş.gezmiş,dolaşmış,şehitlikleri.yazıları okumuş,duygu yüklenmiş,gözleri yaşlanmış,doluluğun bir kısmı ile geri dönmüş.ben henüz gidemedim.anlattıklarının bir parçasını sizle paylaşayım istedim.
"savaş devam ediyor,bir doktor yaralılarla ilgileniyor,sürekli yaralı geliyor ve ağır olanlara bakılmıyor.yani ümit olmayanlara diyelim.daha hafif yaralılara bakılıyor.doktorun önüne biri daha getiriliyor,doktor;-bunu da götürün!-diyor.yaralı;-baba,benim!-deyince,doktor irkiliyor,-bunu şu ağacın altına getirin,yatırın,benim oğlum o! dedikten sonra,diğer yaralılarla ilgilenmeye devam ediyor.
oğlumu? o bir gün sonra aklına geliyor,o ağacın yanına gittiğinde oğlunun şehit olduğunu görüyor...
ben hala çanakkale savaşını çözemedim.gerçekten orada destanlar mı yazıldı? yoksa...(yazmak bile istemiyorum yoksayı)