1mk ben geldim, dizlerin duruyor mu basimi koyacak?

Ozur dileyemeyecek kadar utaniyorum uzun zamandir ne yazdim ne de adam gibi takip edip / destek olabildim. Sifirdan bir cok blog girisiminde bulundum, acik secik kirli defterim gecmiste kalsin istedim Ada'm'a donemedim. Ama cok ozledim. Ve cok yalnizim. Bir insan hayatindaki herkesi kendisinden sogutup uzaklastirabiliyormus - inanmayana tek tek anlatabilirim.

Sevdigim ya da beni seven herkes gitti. Ilgisizlikten, kotu hallerimden, itmemden, yalanlarimdan ya da bahanelerimden, mutsuzlugumdan ya da hastaligimdan. Aileden de yitirdim, sevgililerimi de en guvendigim, dayandigim kalan tek dostumu da. Simdi iste tam anlamiyla kendi basimayim. Ve itiraf ediyorum cok sikici yalniz olmak.

Isteyip de becermis olayim, ya da istemeden.. Bencilce diyin dogrudur, ama konusmaya, ANLAtmaya ihtiyacim var. Terapiden de oteydi yazmak benim icin, daha yararliydi hep. Kactim, arkama bakmadan Ada'm'i ve 1MK'yi biraktim gittim.

Donmek isterim diye korktum (cok cok istedim de..) o yuzden takip etmeyi bile birakmistim. Ama sefkatli sayfalariniza, yazilariniza, yorumlariniza, hepinize cok ihtiyacim var. Kapasitemi gordugum ve korktugum bir donemdeyim yine, kendi basima kalirsam kendime sahip cikmak istemeyecegim.

Tek korkum bu evre bitince yine yerin 7 kat dibinde olmayi diledigim evre gelirse yine yazmaktan kacmak, usanmak, yine uzaklasmak.. Her gun olmasa bile haftada 1den fazla, gercekten bir seyler iceren yazilarim olsun istiyorum. 1MK parcasi, yazari kalmak istiyorum.

Anlayisiniz icin de minnettarim..
Biraz musade etse insanlar birbirine, cok guzel anlasacagiz ama herkes nedense sabrini tuketmis ..

Gunun sarkisi olsun: bulent ortacgil - teninle konusmak ( bir de itiraf: cok sevdigim bir adam bana yine cok sevdigim bulent ortacgilin eylul aksami'ni cok sevdirmisti; simdi ise o sarkiyi onun sesinden bile dinleyemez haldeyim!!)