Banner

1mk ben geldim, dizlerin duruyor mu basimi koyacak?

Ozur dileyemeyecek kadar utaniyorum uzun zamandir ne yazdim ne de adam gibi takip edip / destek olabildim. Sifirdan bir cok blog girisiminde bulundum, acik secik kirli defterim gecmiste kalsin istedim Ada'm'a donemedim. Ama cok ozledim. Ve cok yalnizim. Bir insan hayatindaki herkesi kendisinden sogutup uzaklastirabiliyormus - inanmayana tek tek anlatabilirim.

Sevdigim ya da beni seven herkes gitti. Ilgisizlikten, kotu hallerimden, itmemden, yalanlarimdan ya da bahanelerimden, mutsuzlugumdan ya da hastaligimdan. Aileden de yitirdim, sevgililerimi de en guvendigim, dayandigim kalan tek dostumu da. Simdi iste tam anlamiyla kendi basimayim. Ve itiraf ediyorum cok sikici yalniz olmak.

Isteyip de becermis olayim, ya da istemeden.. Bencilce diyin dogrudur, ama konusmaya, ANLAtmaya ihtiyacim var. Terapiden de oteydi yazmak benim icin, daha yararliydi hep. Kactim, arkama bakmadan Ada'm'i ve 1MK'yi biraktim gittim.

Donmek isterim diye korktum (cok cok istedim de..) o yuzden takip etmeyi bile birakmistim. Ama sefkatli sayfalariniza, yazilariniza, yorumlariniza, hepinize cok ihtiyacim var. Kapasitemi gordugum ve korktugum bir donemdeyim yine, kendi basima kalirsam kendime sahip cikmak istemeyecegim.

Tek korkum bu evre bitince yine yerin 7 kat dibinde olmayi diledigim evre gelirse yine yazmaktan kacmak, usanmak, yine uzaklasmak.. Her gun olmasa bile haftada 1den fazla, gercekten bir seyler iceren yazilarim olsun istiyorum. 1MK parcasi, yazari kalmak istiyorum.

Anlayisiniz icin de minnettarim..
Biraz musade etse insanlar birbirine, cok guzel anlasacagiz ama herkes nedense sabrini tuketmis ..

Gunun sarkisi olsun: bulent ortacgil - teninle konusmak ( bir de itiraf: cok sevdigim bir adam bana yine cok sevdigim bulent ortacgilin eylul aksami'ni cok sevdirmisti; simdi ise o sarkiyi onun sesinden bile dinleyemez haldeyim!!)

Yorum Gönder

4 Yorumlar

Unknown dedi ki…
hoşgeldiniz. biz bir aileyiz ve her zaman yazarlarımıza kapımız açık...
depressiveofmanic dedi ki…
Tesekkur ediyorum, gercekten.. Ihtiyacini duydugum pek cok seye sahip olamazken varliginiz ilac gibi..
Oğuz Marangoz dedi ki…
Hoş geldin Manik. Her ne olursa olsun bırakma yazmayı; olaylar geçsin, ayrılıklar, mutluluklar olsun satırlarında. Seni dinlemek için buradayız.

Aramıza hoş geldin ve seni okumak için sabırsızlanıyoruz. :))
depressiveofmanic dedi ki…
teşekkür ediyorum Oğuz :) kendimden utanıyorum yine kaçacak olma ihtimalimden dolayı ama.. ikinci yazımı yazdım az önce. en kötüsü ne biliyor musun, o zamanki gibi hissediyorum, o zamanki gibi yapıyor olmak o dönemin sonunu hatırlatıyor bana. sanki aynı şeyleri yaşayacakmışım gibi...
teşekkür ederim..