30 YAŞIM

Sonbahar çocuğu olmak başkadır.Hep bir hüznü taşırsınız omuzlarınızda ..Artık yaz aşkları bitmiştir..Yazın verdiği rehavetten kurtulup kendinizi hayatın akışına bırakma zamanı gelmiştir..Ve artık yeni bir mevsim başlamıştır..İnce çarşafları bırakıp kalın battaniyelere sarınma zamanıdır..Hafta sonları yağmurlar yağar..Sinemalar kapılarını açar hızla bir mevsimden diğerine geçiş yapılır ..1 ay öncesine kadar ışıklı bir hava sararken ruhunuzu artık sabahları kasvetlki bir güne uyanıp sıcak yatağınızı terk etmek istemezsiniz..Olsun yinede ben sonbahar çocuğu olmaktan hiç şikayet etmedim.

Bir 20 Ekim akşamı annemim sancıları başlamış daha 6,5 aylık hamileymiş herkes bunun daha erken olduğunu düşünürken yine de ısrarlarıma dayanamayıp 20.10.1981 sabaha karışı doğurmuş. Gözlerimi erken açan ,Dünyaya gelirken çok sabırsız olan ve hatta öldü diye morga atılmaktan son anda kurtulan bir çocuğum.Yaşadığıma en çok annem sevinmiş..Gözlerin çipil çipil bakıyordu ah çok çektim senin elinden diye anlatırdı..Bu hikayeyi ilk duyduğumda hayata geliş nedenimi çözdüğümü sanmıştım sabretmek,umut etmek hepsi buydu..Oysa diğer taraftan kırgınlıklar kırıklar,aşklar ,dostlar,kavgalar yani hayatın diğer renkleri hepsi birlikteyken hayat güzel..Ben bu dünyaya mutlu olmak ,umut etmek ve yaşamak için geldiğimi düşüsem de acılarımın beni ben yaptığını erken yaşta fark edenlerdenim . En çok da doğarken göstermiş olduğum sabırsızlığın aksine olan biten her şeye sabretmek için burdayım ...

Bir doğum günümde bu ülkenin herhangi bir kentindeydim ..Üstümde incecik bir hırka tek başıma bir banka ağlayarak geçirdiğim o doğumgünümü hiç unutmayacağımı biliyorum.Bir başka doğum günümde gelen ölüm haberini duyarak karşıladığım yeni yaşımı ,ilk sevgilnin mahçup ,utangaç yüzündeki gülümsemeyle verdiği toka hala durur işte o doğum günümü nasıl unuturm,Ve bir başkasında dostlarla kahklahalar atarak ne çok sevdiğim insan olduğunu ve varlıklarına çoğu kez teşekkür ettiğimi anımsayarak şükrettiğim doğum günümü..

Her yıl böyle oluyor.Başıma gelen her şeye fazla hazırlıksız yakalanıyorum.Hep büyümeye çabalardım oysa.Olduğumdan büyük görünmek için yüzüme sürdüğüm onca boyadan medet umarak ..Halbu ki büyümek sadece dışta görünenle olmuyormuş ..Bu yaş bana insanlara olan güveni mi sorgulattı bir kez daha en yakınındaki'nin ihaneti insanı dıştan değil aslında içten yıktığını..Kendime ördüğüm duvarların ta en dibinden sarsıldığına kendi gözlerimle şahit oldum.. İçim yandı .. Sonra yeniden su serpip yüreğime yoluma devam ettim bir kez daha yenilmedim diye bildim..Kızgınlığımı gidermenin tek yolunun unutmak olduğunu öğrendim mesela ..Yeni sokaklar,evler,müzikler,kitaplar,yağmurlar ,sıcaklar insanlar tanıdım ..Ama bu yıl ilk kez büyüyor olmak ve bunca şeyi görüyor olmak canımı sıktı..Yaşın önemi yok aslında ,bir yıla o kadar çok yaşanmışlık sığdırdım ki .Kendi kişisel tarihim de kocaman bir çentik attım bu yaşıma dair .. 29.Yaşımı geride bırakırken artık bir devride kapatıp yenisini açyorum ,kendimi keşif yolculuğumda artık 2'li rakamları bırakıp 3'lü rakamlarla yaşımı ifadece edeceğim bir dönem,yani artık keyfini sürdüğüm bir dönem.Kırgınlıklarımı ,kızgınlıklarımı,öfkelerimi ,keşkelerimi bir torbanın içine atıp ağzını sıkıca bağladım çünkü bu yaşım bana artık önemli olan tek şeyin kendim olduğunu öğretti.

Ve 30. yaşım.Bir şey değişecek bu yıl bililiyorum,küçük de olsa bir şey.Belki okuduğumu,belki de dinlediğimi daha iyi anlayacağım.Belki çok daha cesur olacağım kendime karşı.Her yıl yeniden yaptığım listeye bu yıl belki çok daha sadık kalacağım.Her yıl yaş günü pastamla birlikte , yeni yaşımda mumları üflerken kendimden çok başkaları için dilek dilerdim ..Bu yıl sadece kendim için,iyilik güzellik,ve mutluluk diliyorum... Ve şükrederek yaşıyorum..

FOTOĞRAF :1X.COM