Ankara Yolculuğu..

İlk başlarda cazip gelmişti ama zaman yaklaştıkça Ankara fikrinden pek hoşnut olmamaya başladım.. Her zamanki gibi değişikliklere ve yeniliklere kapalı olan yanım, tedirgin olmamı sağlıyor.. Akşam saat on'da trene binecek olmama rağmen hâlâ valizimi dahi hazırlamış değilim.. Saç-sakal birbirine girmiş durumda.. Ayrıca giyinebileceğim doğru-dürüst bir tane bile temiz gömleğim yok.. Onbeşten fazla gömleğim, çamaşır sepetinde, temizlenecekleri günü bekliyorlar.. Uzun zamandır hep kot pantolon giyindiğimden, var olan iki kumaş pantolonum da hem kırışık durumda hem de zor oluyorlar bana.. Yani demem o ki, hiç mi hiç istek yok içimde gitmek için, ama emir var, gitmekten başka çare yok..


Ben, böyle sıkıntılı anlar yaşarken, lütfen sizler rahatınızı bozmayın.. Gelip yardım etmeyin, ütü yapmayın, çamaşır yıkamayın.. Sakın ama sakın rahatınızı bozup da beni yolcu etmeyin.. Beni, bugüne kadar kim yolcu etti veya kim karşıladı ki, sizler yolcu edesiniz veya karşılayasınız.. Hiç yorulmayın.. Alıştım ben, hayatı tek başıma idame ettirmeye..



Her neyse..



Oradaki, bilgisayar ve internet durumunu bilmiyorum.. Dönene kadar, selametle.. Allah yâr ve yardımcınız olsun..