EKMEK ŞEHİTLERİ VE ÖLMEDEN GÖMÜLENLERİN ANISINA.

Ne desek boştur bazı şeyler için. Artık çok geçtir. Dün akşam aklıma geldi Ekmek Şehitleri başlıklı bir yazı yazmak.
Şimdi bu yazıyı yazarken internetten 'Ekmek şehitleri' diye yazdım bakalım daha önce bu başlık kullanılmış diye. Ve inanamadım. Karışıma çıkan ise Yazımın kahramanlarıydı. ''Ekmek Şehitleri ebediyete uğurlandı'' Demek ki bu ülkede artık Ekmek için şehit olanlarda olacakmış

Biz daha vatan şehitlerinin acılarına alışamazken, ard arda gelen ekmek şehitlerine ağlamaya başladık.
Ekmek şehitleri diyorum çünkü onlar da bir yudum ekmekleri için çalışıyorlardı. Onların yaptıkları iş herkezin yaptığı işten daha ağır ve riskli bir işti. Yerin 540 metre derinliğinde ailerine bir yudum ekmek getirebilmek için çalışan emekçi işçi kardeşlerimizdi onlar ağabeylerimizdi.

Kimi, belki daha yeni nişan takmıştı sevdiğine.
Kimi, daha borcunu bile ödeyemedi bakkalına.
Ahmet abi bu yıl oğluna kız isteyecekti.

Hasan abi, kızının ilkokul 1. sınıftan ilk karnesini görecekti.
Ali abi bu yıl hasta annesini ziyarete gidecekti falanca memlekete.
Hüseyin, oğluna aldığı yeni bilgisayarın borcunu bile bitiremedi.
Kemâl, vardiya bitimi evinde içeceği çorbanın hayalini kurdu.
Selim, gün ışığında bir dal sigara içmebilmek için saatleri kovaladı.

Daha nice hayaller umutlar yarım kalmış sevinçler, doyamadıkları eşleri evlatları vardı ve tüm düşler ölmeden toprağa gömüldü.
Şimdi ne desek boş ne desek yarım kalacak. Arkalarından bir tek Fatiha okunacak.

Evlere yüreklere ateş düştü ve ateş yine düştüğü yeri yaktı. Bize söyleyecek tek şey kaldı. ÖLÜM ONLARIN ZATEN KADERİYDİ.

EKMEK ŞEHİTLERİNE, ÖLMEDEN GÖMÜLENLERE SELAM OLSUN.
RUHLARI ŞAAD, MEKANLARI CENNET OLSUN.
RABBİM YAKINLARINA SABIR VERSİN.

Çok hemde çok üzgünüm.

NOT: Yazıda kullanılar isimler tamamen hayal ürünüdür.