Melek

"Buz gibi soğuk bir kış günü mesai bitimiydi...Otobüs, metro, vapur her yer tıka basa insan doluydu...Adam o gün sinirliydi çünkü kara saplanmış olan arabasını evinin önünde bırakmış, dolmuş, vapur, otobüs üçlemesinden sonra işine ancak varabilmişti. Şimdi gün sona ermiş karlar erimiş ama o arabasız kalmıştı evinden uzak karşı tarafta!Düşününce siniri bembeyaz huzurlu yağan kara değil, hatta karın arabasını esir almasına bile değildi. Siniri, akşam eve gittiğinde civarda hiç kar bulamayacağına, gereksiz soğukla burun buruna kalacağınaydı, sanki siniri boşaydı! Siyah pofuduk paltosunu üstüne geçirdi, bunu giymeyeli ne kadar olmuştu? belki 3 belki 4 yıl. Arabayı aldığından beri böyle pofidik paltolara ihtiyaç duymuyordu ama dolabından çıkartmadığına da seviniyordu. Siyah pofidik paltosunu üzerine geçirdi, otobüs durağının yolunu tuttu. Durağa vardığında upuzun bir sıra vardı ama olsun civarda kar vardı. Karların güzelliğine, beyazın saflığına bakarken hayal alemine daldı, kimbilir ne kadar sonra üzerinde bir göz hissetti. Biri ona bakıyordu!!Ayıldı sağa sola baktı ama çevrede hiç bir tanıdık yoktu..fermuarını yokladı ondada bir sorun yoktu..Sonra sol omzunun kafasına yakın bir yerde gene hissetti bu bakışı, yavaşça kafasını kaldırdı ve bakışın sahibi bayanı gördü. Bayan kızardı bozardı küçük bir özür gülücüğü attı ve hemencecik kafasını toprağa gömdü. Nedenini anlamamış olmasına karşın kalp ritmi hızlandı ve kafasını çevirip yeniden o bayana bakma isteği içini kemirdi...ama yapamadı!Ya bayan onu yanlış anlarsa, ya komik bir duruma düşerse...Onun yerine duraktaki güzel bayan olarak kalması gerektiğini düşündü, hoş düşünmese ne olacaktı! Biriyle dışarı çıkmayalı uzun zaman olmuştu! Eli yüzü düzgündü ama son zamanlarda sevgi işlerine kafa yormayı gereksiz buluyordu...Belki nişanlısını düğüne haftalar kala kaybetmiş olmanın burukluğuydu hala üzerinden atamadığı belki yeniden kaybetme korkusu...Her neydiyse o tutan bu acı kayıbın üzerinden yıllar geçmiş olmasına, uzun zaman sonra kalbini yeniden hissetmesine karşın, gene onu tuttu. Otobus tıklım tıklımdı!Bindi binmesine de nasıl inecekti bunu merak eder olmustu. Sonra bir ses onun irkilmesine neden oldu...'afedersiniz suranızda bir sey var alabilir miyim?' bu cümle kendisine bakan bayana aitti. Bir şey diyemedi cunku afallamıştı. Kız eline aldığı bembeyaz bir kaz tüyünü adama göstererek 'bunu aldım. özür dilerim çok gözüme takılmıştı' diyerek yere bıraktı. Adam o güne kadar yapmadığı bir şey yaptı ve 'belki sizin kanadınızdan düşmüştür' dedi." Böyle bir cümleyi nasıl kurabilmişti, nasıl yeniden kalbinin varlığını hissetmişti, nasıl canı yanmadan gülümsemişti şimdi kendisi bile şaşkın..Ama bu hikayeyi anlattıktan sonra bana eğildi ve "onu kimin gönderdiğini biliyorum..bana ipuçları ile geldi!" dedi. Şimdi duraktaki güzel bayan ile evli ve bir tane bebişleri var adı melek...Adın gibi hep mutlu ve huzurlu ol güzel bebek :)