İşyerinde sıkılıyorum
Dün gelen maile bir bakar mısınız?? Ne hakları var çözemediysem de..
Hanımlar ,beyler
Gerçi genel bir maıl atılacak ama ben bundan önce size bilgi vereyim vede hemen uygulamaya geçelim.
Artık sabah işe geldiğinizde öğle yemeğine kadar 1 kez ( 5dk geçmeyecek
Yemekden sonra işe başlamanız ve akşam eve gidişe kadar 1 kez sigara içme izni verilecek(.5 dk geçmeyecek)
Bu izinde eskisi gibi diğer bölümlerdeki arkadaşlarınız yada yanınızdaki arkadaşlarınızla toplu olarak
Aşağıya inme olayınız olmayacak.
Yani her bölümden 1 kişi aynı anda aşağıda bulunacak.
Bu molalarla ilgili olarakda hangi saatlerde kimlerin sıgara molasına ne kadar çıkacağı bildirilecek.
Bana mı öyle geliyor yoksa çalıştığım kurum çok mu ciddiyetsiz? :) şaka gibi bir şey bu ya, kim kiminle hangi saatlerde sigara içecek bu başkası tarafından belirlenecek..
1. tamam her departmandan bir kişi aynı anda başkasıyla çıkamasın, ama aynı departmandaki biriyle..
2. tamam çok fazla sigara içip veriminden şüphe duyuranlar var da, sigara dediğin zaten 5 dk sürüyor, yani öğleden önce 1, sonra 1 adet??
3. ayrıca bunu yazıp yollayan da sigara kullanan biri ve etrafındakiler de hep böyle kişiler... her neyse..
4. gün boyu yerimde oturunca uykum geliyor, sırt – bel ağrısı, sıkıntılarım buhranlarım bastırıyor, hele ki uyku?!
Müzik dinlemeyi bile aramazken, kulak kabartıp bir şeyler kapmalıyım düşüncesine bürünmüşken, bu bana göre bir ilerlemeyken... hatalarımın hepsinin farkedilip yaptığım ya da yaşadığım ilerlemelerin farkına varılmaması elbette ki koyacak ben de insanım.. umursamıyor görünmeye çalışsam da.. ben ki hiçbir yükü aklımda tutamazken, hangi yük kimle nerede hangi araçta az çok aklımda tutmaya başladım, bu bilgiler benim için zor şeyler.. ben odaklanamazken hem de...
Çok mutsuzum ben burada
Bugün yanlış mı hatırlıyorum ya da dün gece miydi ki annem ya da ömerim bana işini sevmiyor musun mu ne diye sordu, ilk defa gitmek istemiyorum diye bir itirafta bulundum sanırım.. hatırlamıyorum ama tepkimden bu şekilde anlamışlardı, işe gitmek istemediğimi, dolayısı ile burada çalışmak istemediğimi.. bense önüme gelen herkese ne huzurlu bir ortamda ne iyi insanlarla çalıştığımı anlatarak geçiriyorum sosyalleşme adına harcanan kelimeler dolu muhabbetleri...
Böyle olmasını hiç istemedim.. gerçekten hiç istemedim.. ve korkuyorum ve üzülüyorum, hayatta böyle şeylerle karşılaşacağımı ve her seferinde kaçamayacağımı biliyorum. Bir tarafım en azından elinden geliyorken şimdilik kaç diyor, diğeri de şimdiden kendini alıştır, büyüt – geliştir diyor... hangisini dinlemeli??? Gerçekten mutsuz hissediyorum kendimi buraya geldiğimden beri ikinci defa..
3 Yorumlar