"hayat seni seviyorum demeyi erteleyecek kadar uzun değil"..Belki bu nedenle bitmek tükenmek bilmeyen bir enerji ile sarılıyorum hayata, yeni doğan her güne..Belki de bu nedenle yataktan her kalkışımda bu son olabilir diye hatırlatıyorum kendime. Belki de bundan bazı günler mutlu, bazı günler mutsuzum..Severken, heyecanlıyken bu günler bitecek diye geçiyor içimden susturmaya çalışıyorum beynimi ama hep geç kalıyorum, belli belirsiz bir hüzün çöküyor içime. Bazense tüm acıların, tüm yorgunlukların biteceği bir gün olduğunu bilip garip, hatta çoğu insana göre hastalıklı bir huzur beliriyor içimde...Ama her gün sonunda hayatıma girmiş, kıyısından köşesinden dokunmuş herkese "seni seviyorum, iyisi ile kötüsü ile herşey için teşekkürler" demek geliyor içimden. Bu bir veda değil sadece vaktimiz olmazsa diye bir ön tedbir! hayatın yarın bana sunacaklarından habersiz, haberi olanında olamayacağını bilecek kadar da tecrübeliyim hepsi bu....
1 Yorumlar
selamlar...