Dünya Güzel Değil Artık!

  Bu aralar MUTLULUK kelimesinin üzerinde yoğunlaşmış durumdayım (ufaktan bi kafa sıyırma durumu değil korkmayın) Zaman geçtikçe mutluluk diye inandığım o duygudan uzaklaşmaya başladım...Bunu sakın ola şükürsüzlük olarak algılamayın...Rabbim nimetin en güzelleriyle beni şereflendirmiş binlerce (ki sonsuz)şükür...Anlatmaya çalıştığım şu ,artık kendimi harika hissettiğim yıllar geçti gittii gibi...

  Bazen mutlu gibi yapmak  (ki bazen mutlu olduğunu sandığım anları da katıyorum buraya) bana saçma geliyo...Ciddi anlamda dünyanın berbat bir yer olduğunu düşünüyorum size de oluyor mu bilmiyorum..Yani dünyanın bir çok yerinde felaketler yaşanırken , bebekler annelerinin kucaklarında öldürürken,açlıktan insanlar ölüyorken, savaşlar almış başını giderken,insanlar para için birbirini yiyorken ,masumiyet, şefkat,sevgi, hoşgörü,doğa, insanca yaşamak kimsenin umrunda değilken ,Peygamberimizi(canımızı)örnek alan insanları etrafımda görmüyorken(ki buna ben de dahilim),dini kendimize uydurmuşken,çocuklarımıza bırakcağımız dünyayı el birliğiyle yokediyorken mutlu olmak (ya da mutluymuş gibi yaşamak) saçma geliyor bana...
  
  Komşumuz ölüyor da 3 gün sonra öğreniyoruz,  ''Allah rızası için sadaka ''diyenler en büyük yalancılar olmuş, iyilik yaptığınızda enayi olarak adlandırılmaya başlamışsınız, sabır denen şey zaten yokolmaya yüz tutmuş, kusur örtmekse tamamen hayaller arasına katılmış bile...
  
  Şarkıda da dediği gibi ''masum değiliz ,hiç birimiz'' evet değiliz yokedilen yitirilen şeyler değerli şeyler...Bizim gibiler de şikayet eder durur bu durumlardan ama elden ne gelir...Güven yok olmuş ne korkunç bişey...Hoş insan artık kendine bile güvenemiyorken başkasına nasıl güvensin ki!

  
  Ciddi ciddi düşününce tüm olanları, kahkahalarla gülmek utanç verici bile geliyor... Hiç bir zaman laylaylom olamadım aslına bakarsanız olmak da istemiyorum...Zamanla insan gerçek anlamda düşünmeyi öğreniyor galiba..Hayatın gerçekleriyle geçicilerini daha derinlemesine düşünüp algılayabiliyorsunuz ve gerçekler insanı korkutuyor..Birde yapmadıklarınız yapamadıklarınız var ki o apayrı bi korku...

  
  Hayata gelmemizden itibaren sürekli mucizelerle karşılaşıyorsunuz birazcık bile düşününce muhteşem güzellikleri görüyorsunuz şükrediyorsunuz ama bir yandan da içinizden ''yokya ben buraya ait değilim iyi ki sonsuz değil burada kalışım'' diyorsunuz...CANLAR CANI bile göçüp gitmiş bu dünyadan siz ne diye baki kalasınız ki...Ahhh birde günah korkularınız olmasa ahh o yapmadıklarınız yapamadıklarınız vicdanınızı ezmese :( Ama O'nun rahmetine sığınıyorsunuz ne olursa olsun...Ondan ümidinizi asla yitirmiyorsunuz , bunca güzellikleri görmeniz için sizi dünyaya gönderen RAb sizi huzurundan kovmaz ...Asla ümidinizi yitirmiyorsunuz sizi ayakta tutan en büyük güç o....

  
  Herzaman aranan huzur ve mutluluk bizi ONA yaklaştıran yolların tozları gibi bence...O'na kavuştuğumuzda sahip olacaz gerçek mutluluk ve huzura...

  
  Gerçek sevgiyle kalın dostlar...Onun yolundan asla ayrılmayın inşaallah ve Onun rahmeti ve bereketi herdaim üzerinize olsun...