Ben bir gemiyim
Uçsuz bucaksız
Maviliklerin güzelliğinde yol alıyordum
Gökyüzündeki güneşin parıltıları yürekleri aydınlatırcasına ışıldıyor
Eşlik ediyor martılar bana
Deniz ve göğün arasında
Tebessümle bakıyor insan
Gözleri kamaşıyor bu güzelliğe
Mutluluk sevinci kaplamıştı gözümü
Zamanı durduramıyorum ki akıp geçiyor
Hiç düşünmedim aklıma bile gelmedi
Sona ereceğini
Üzülürken
Güneşin batışına ay ışığı çıktı karşıma
Bir bakıyorum ayın şavkı üzerimde
Ay denize yakamoz olmuş
Yıldızlar ay ile yarışırcasına parlıyor
Muhteşem, harika kelimelerle ifade edemiyorum güzelliği
Zaman işte durmuyor ki
İlerlemeye devam ediyor bana inat
Bilemezdim ama
Kara bulutların etrafı kaplayacağını
Yağmurun yağacağını
Hırçın dev dalgalarla yüz yüze geleceğimi
Hemen pes etmedim
Mücadele ettim başaracaktım
Ama olmadı
Yenik düştüm okyanusun ortasındaki
Zalim fırtınaya
Alabora oldum şimdi parçalandım
Batıyorum batıyorum diye sesleniyorum
Ama sesimi kimse duymuyor
Sessiz sedasız batıyorum
Okyanusun maviliklerine
Bütün güzellikleriyle denizin maviliklerinde güneş ve ayın eşliğinde seyir ederken
Hayat işte
Nerden nereye
Kimse bilmez yerimi şimdi
Küf kokan ve yosun tutmuş okyanusun derinliklerinde bir batık gemiyim artık
Gökteki güneş ve aydan daha değerliyim…
2 Yorumlar
Şiirin sonunda şu geldi aklıma..Rüzgara ,dalgalara dayanamayıp batan bir gemi okyanusun altında yüzlerce canlıya yuva olacaktır ilerde..Kendini yitirdiğini snaırsında başkalarına can olursun...Hayat ne garip..bu kargaşa bu bilinmezlikte bile hayat güzel...
Yüreğinize sağlık..
güzel yorumun için tşk ederim.
dediğin gibi başkalarına can olmak güzel bir duygu...
saygılar...