HÜZÜN-YANLIZLIK-GÖZYAŞI

Hayatta kendimizi yalnız hissettiğimiz anlar vardır.İşte o anları hiç sevmiyorum.Bir şey başarmak isterken karşına çıkan klasik olaylarda güm diye yerine oturduğun zaman.Klasiktir etrafında vardır böyle kimseler.Ben sana demiştim pozlarında duranlar.Ben bu pozlardakileri o anda …. İstiyorum.Kardeşim zaten çok arzuladığın bir şeyin olmasını istiyorsun.Onun için zamanını harcıyorsun.


Gücünü imkanlarını zorluyorsun.En azından kafa yoruyorsun.Ama feleğin çemberi maalesef bir yerlere takılıp kalıyor işte.Olmuyor çıkış yolu yok.Ne olacak hep böylemi gidecek diyorsun ama maalesef bu ülke bu şartlar böyle olduğu sürece gidebileceğin bir tek yer var .


İşte böyle zamanlarda kendimi ben hep yalnız hissederim.Konuşacak kimse kalmaz etrafımda.Beni benim anlattığım gibi anlayan kalmaz bulamam.İçine kapanmak en güzeli gelir.En rahatı en huzurlusu.Normalde komik gelen bir şey o an tebessüm bile yaptıramaz hayattan bir defa daha tokat yemiş yüzüne.Sonra düşünürsün neden olmadığını niye hep senin başına geldiğini.Kader dersin hayırlısı dersin.Dersinde yüreğine diye bilir misin?.

Gözlerin dolar belki ağlarsın.Rahatlatır mı ? hiç sanmıyorum.Hep böylemi gidecek onu da bilmiyorsundur.Mucizeler var mı ?Hiç bilmiyorum.Bana uğramayalı epey oldu sanırım.

Hiç büyümemiş olmak istersin.Hep korunmak istersin.Ama büyüdüğünü ve bu olumsuzlukların içinde yalnız olduğunu fark edersin…