Hayat, bomboş bir tuvale resim yapmak gibi.
Rengarenk.
Beyazı da sen katıyorsun, siyahı da.
Yeşili de sen elde ediyorsun sarı ve maviden.
Pembeye anlamlar yüklüyorsun.
Kimisinden kaçınıyorsun rengin, resmin-hayatın- mahvolmasın diye.
Ressam edasıyla özene bözene boyamak istiyorsun ama olmuyor.
Siyah akıyor, renkler birbirine karışıyor.
Son boş kalan yeri de kullanıyorsun kaçış yolu olarak.
Sonra biraz uzaktan bakıyorsun.
Düşünmek ve sorgulamakla eş değer bu.
Hangi rengin olmaması gerektiğini anladığında geç oluyor kimi zaman.
Kimi zaman ise ince detaylarla değiştiriveriyorsun resmi.
Böyle devam ediyor ve mutlu oluyorsun.
Fırçan elinden alınana kadar o dünya senin.
Fırçanı sev ve ona iyi davran.
2 Yorumlar