Banner

Kızılay Web Banner 728X090

Günün konusu / günün sorusu -5 (Arkadaşlar)

The İbrahim Ortaç (e.b) Ocak 31, 2011
Merhaba değerli dostlar.
Bir milyon kalem günün sorusu anketinde bugünün sorusu :
Eski arkadaşlar.
En çok hangi arkadaşlarınızı özlüyorsunuz? Neden? Arkadaşlarınızda eski sıcaklığı bulamıyor musunuz? Hala görüştüğünüz çocukluk arkadaşınız var mı? Unutamadığınız bir arkadaşınız? Yorum ve oylarınızı bekliyoruz.

Etiketler:
The İbrahim Ortaç (e.b)

Yazar: The İbrahim Ortaç (e.b)

Biraz gazetecilik deneyimi var. Okumayı ve okunmayı sever. Mütevazidir. Varlıkla yokluk arasında yorulmuş bir adam...

Yorum Gönder

9 Yorumlar

Damak dedi ki…
Ben en çok ilk okul arkadaşlarımı özlüyorum kardeş gibiydik.Birde mahalleden çocukluk arkadaşım var zeynep onu özlüyorum mekanı cennet olsun.
31 Ocak 2011 18:24
Asahhara dedi ki…
Lise arkadaşlarımı çok özlüyorum. En güzel yıllarım o zamanlarda geçti. Hepsini de çok özledim.
31 Ocak 2011 18:26
leithygurumi dedi ki…
mahalle arkadaşlarım... çoğu evlenip çoluk çocuğa karıştı, o sıcaklık o samimiyet kayboldu gitti... zaman ilerledikçe çocuklukta yakalan samimiyet, dürüstlük, içtenlik kayboluyor. kaybolmasının sebebi de zamanla öğrenilen karşındakine güvenmeme hal, yapılan hatalar, korkular, çekinceler, yanlış anlaşılma korkusu... diye uzar gider liste...
31 Ocak 2011 18:36
senbilirsinabla dedi ki…
"Abla" anketin altında "hiçbiri" şıkkını arar işaretlemek için bulamaz.
Babası ve annesi devlet memuru olduğu için Anadolu'yu dolanarak ilkokulu üç, orta ve liseyi üç yerde bitiren, gittiği her yerde yeniden arkadaşlar edinmek zorunda kalan "abla" yıllar sonra, elinde kalanla yetinir. En eskisi, ortaokul ikinci sınıftan bu yana bağını koparmadığı arkadaşıdır.

İstanbul'a gelip gittikçe, oturumlar, buluşmalar düzenleyen "abla", eski tadı bulamadığı arkadaşlarına yapışmaz, yollarına gitmelerine engel olmaz.
31 Ocak 2011 18:38
AYKIZ dedi ki…
Ölen arkadaşlarımı...Çünkü diğerlerine ulaşma şansım hep var. İlkokul arkadaşımı bile buldum arayıp, ama ölen arkadaşlarımı ne kadar özlesem de bulamayacağımı bilmek içimi acıtıyor. Küs olmak çözüm değil , eskisi kadar can ciğer olmaktan vazgeçilmiş sayarım ben küslüğü , ama hiç konuşmamak olmaz, hiç yüz yüze bakamayacak kadar küslük yaşanmamalı , ona dikkat edecek insanlar dosttur ve özlenir , sağ ise her an aranabilir...ama öldüyse ağlar kalırsınız özlediğinizde.
31 Ocak 2011 18:58
Bumerang57 dedi ki…
Bir insanın gerçekten benimsediği dostlarının sayısı fazla değildir. Farklı dönemlerde ve yaş gruplarında bu çeşitlilik gösterir ve öncelik alabilir gönlümüzde ve portföyümüzde. Ulaşılamayanlar, görüşülemeyenler ve kaybettiğimiz dostlarımızı özler dururuz.
İlk,orta,lise ve üniversite dönemlerinde gerilerde kalmış ama unutamadığımız arkadaşlarımız vardır. Mahallemiz kürkçü dükkanı gibidir. Ne yaparsak yapalım dönüp geleceğimiz ve yaşadıklarımızı paylaşacağımız arkadaşlarımız bizi bekler, bizde onları. Mesela çocukluk arkadaşlarımla hala aynı semtte olmamız sebebiyle görüşme imkanı bulmaktayım.okul arkadaşlarıma iş arkadaşlarıma rastlamaktayım bu çok güzel bir duygu.

Her dönemin bir dostlar listesi oluşur kendiliğinden.Bunların arasında ulaşamadıklarımız ve ulaşamayacaklarımız hep özletirler kendilerini öncelikle.
31 Ocak 2011 21:20
erkan bal dedi ki…
Alışkanlık yapanlar. En çok özlenen onlar. Ömrünüzün uzunca bir zaman dilimini onlara ayırmışsınız. Birlikte çok güzel hoş vakitler geçirmişsiniz. Hatta arkadaşlığınızı bi çok kişi onaylamamasına rağmen sürdürmüşsünüz. Tüm uyarılara gözünüzü kapamışsınız. Neredeyse bir sevgili gibi olmuş ve bir gün çekip gitmiş. İşte en çok özlenen o arkadaşlar oluyor...
31 Ocak 2011 21:22
Uzağa Giden Kadın dedi ki…
Kendimi anlatmaya geldim ama yukarıdaki dostları okumadan da edemedim. Aykız'ı özlemişim mesela ve Hayat bey'i. Abla zaten canımıniçi... Erkan bey can dost. Damak genç neslin güzel yüzü...

Anket sorularının hepsi birbirinden ilginç ve çarpıcı. Ben genelde yazılanları okuyorum. Biraz hızlı mı akıyor ya da ben mi yavaş kalıyorum diye düşünüyorum:)

Bugünün sorusuna gelince... Ben kendimi özlüyorum başka başka arkadaşlarımın yanında. Gülümsediğim de var yanında, ağladığım da. Ama en çok beni dinleyen, kendimi açtığım, koşulsuz kabul edildiğim anlar var. O anları özlüyorum.

Kendimi yaşamama fırsat verenleri özlüyorum. Beklentisiz, maskesiz...
1 Şubat 2011 14:27
Pabuc dedi ki…
Lise yıllarındaki dostlarımı özlüyorum aslında ortamı özlüyorum o zaman dünya umrunuzda olmuyor deli deli dolanıyorunuz etrafta:))
7 Şubat 2011 13:23
Yorum Gönder