Ölü Ozanlar Derneği, 1959 yılında Welton Akademisinde geçen Robin Williams’ ın mükemmel oyunculuğunu konuşturduğu bir film bana göre . Bu filmi ilk izlediğimde lise çağlarındaydım. Bazı kitaplar, filmler vardır ya, bıktırmaz, her okuyuş, her izleyiş farklı şeyler yaşatır. İşte bu film de, o tadı verenlerden.
Filmde Bay Keating , baskı altında olan öğrencileri edebiyat ve şiirin bambaşka dünyasıyla tanıştırır. Onlara özgürlüğü, hayatı yeniden anlamayı, dünyaya farklı açılardan bakmayı öğretir. Görünen bu kare filmde en keyif veren sahnelerden biri. Ve bunlar da unutulmayan sözlerden :Bir yarın düşleriz hep, bir türlü bugüne kavuşmayan
Bir zafer düşleriz hep, aslında gerçekleşmesini istemediğimiz
Yeni bir gün düşleriz, yeni bir gün başlamışken bile
Kavgalardan kaçarız, uğruna dövüşmemiz gerekse de
Ve biz hâlâ uyuyoruz.
Çağrıları duyarız, ama gerçekten önemsemeyiz asla
Gelecek için umutlanırız, ama gelecek bir plandan ibarettir yalnızca
Bilgeliği düşleriz, ama her gün kaçıp uzaklaşırız yanından
Bir kurtarıcı gelmesi için yalvarırız, ama bizim elimizdedir kurtulmak
Ve biz hâlâ uyuyoruz.
Ve biz hâlâ uyuyoruz
Ve biz hâla yakarıyoruz
Ve biz hâlâ korkuyoruz
Ve biz hâlâ uyuyoruz.
5 Yorumlar
daha önce izlemiştim ve güzel bir film, etkiliyici...
kendi çapımda yaptığım film arşivimde bu filmde var :)))
herkesin izlemesini tavsiye ederim...
saygılarımla...
Hiç hatırlamıyorum ama sanki sevmiştim filmi.
Tekrar izlemeli.
Hatırlattığın için teşekkürler.
" o captain! my captain! "
tesekkurler.