Yaprakların üzerindeki minik su tanecikleri kadar berrak sevgi,
Parmağımı dokundursam yuvarlanıp düşüverecek avuçlarıma.
Bilemezsem kıymetini, süzülür gider mi parmaklarımın arasından?
Belki….
Üşürsem, nefesin ısıtır.
Kar soğuğunda, bir odada yanan odun sobası..
Yanan odunların çıtırtısı kadar şefkatli sesin,
Alev alev ateşim, ellerin.
Ve söze gerek yok gözlerine bakarken / gözlerinde parlarken yeşilim.
Ve sus pus olsun tüm insanlar..
Rüzgar uğuldasın,
yağmur damlaları düşsün saçlarıma minik minik.
Ağaçların dalları nazlı nazlı savrulurken,
yaprakların çıkardığı sesler ninni söylesin, kulaklarıma.
Yaprakların üzerindeki minik su tanecikleri kadar berrak değil midir, sevgi?
2 Yorumlar
yazında dediğin gibi sevgi bir yaprağın üzerindeki minik su tanecikleri gibi berraktır.
sana katılıyorum...
yüreğine sağlık güzel bir paylaşım olmuş...
saygılarımla...