Kendi Öğretmenliğime Dair - Zeynep'in Sesi

2005 şubatta atandım ben..Memleketten ilk defa dışarı çıktım yaşamak adına..

Hangi okula atandığımı İstabul’a gelince öğrendim..Tabi merak içindeyim,nasıl bir okul,öğretmenler-öğrenciler nasıl diye..Hemen gittim verilen adrese..Mezarlık karşısında bir okul,üç katlı,genel olarak bakımsız..Şaşırdım..Bizim oralarda yoktur pek böyle okullar.. Moralim bozuldu..Ne yaparım dedim ben burada,ailemden uzak,bir başıma..

Ertesi gün öğrencilerle tanışma vaktiydi..dün gibi hatırlıyorum..Siyah kumaş pantolon ve siyah kazak giymiştim..Heyecanlıydım,hem de çok..Aklımdan bin bir türlü şey geçiyordu..Beni dinlerler mi,severler mi,yapabilir miyim diye..Alıştım onlara, onlar da bana..Eve aldım onları,yemeğe,gezmeye götürdüm,bazen de bende kaldılar..Yalnızdım,bir bakıma can yoldaşı oldular..

Eylülde 1. sınıfları aldım..Mini mini,ürkek birler..Ben nasıl ilk defa dışarıyı burada gördüysem ve ne hissettiysem biliyorum onlar da benim gibi hissettiler..Annelerinden çekip koparılmış gibi..Ağladı birkaçı-birkaçı tepkisiz,birkaçı neşeli..Tam 52 çocuğum oldu bir anda..Hepsi güzel,hepsi saf..Gözlerinde o kadar büyüdüm ki,onlar büyüttü,ben onları daha büyüttüm..
Annelerinden daha çok görüyorlardı beni ve genelde yanlışlıkla anne diyorlardı..Çok güzel bir hismiş anne denmesi,onu öğrendim..Anneleriydim onların zaten bir nevi..Yemeklerini yediriyordum,yeri gelince tuvalete götürüyordum,montlarının önünü kapatıyordum..Ziyarete gidiyordum evlerine,yatıya alıyordum,geceleri kalkıp üstlerini örtüyordum,sabah kahvaltılarını hazırlayıp saçlarını örüyordum..Mutluydum,biliyorum onlar da mutluydu..Öyle bir bağ oluştu ki aramızda 15 tatil olunca ağlıyordum..Göremeyeceğim kuzularımı 15 koca gün diye,hafta sonları dört gözle pazartesiyi bekliyordum,yaz tatili zaten işkenceydi..Nasıl özlüyordum anlatamam..

Şimdi 5. sınıf oldular ve bizim için ayrılık çanları çalmaya başladı..Yavrularım gidecek başka limana..Tek isteğim hepsinin iyi yerlere gelmesi,her açıdan..Ama ben çok üzgünüm..Onlar benim ilk öğrencilerim,en güzellerim,en özellerim..Onlar ağladı,ben ağladım,onlar güldü ben güldüm..Onlar sevdi,ben daha çok sevdim..Ve anne olmayı onlarla öğrendim..Fedakarlığı,merhameti,karşılıksız vermeyi..İşte bu yüzden diyorum ki iyi ki öğretmen olmuşum,canlarımın öğretmeni..

Zeynep'in Sesi

http://zeynepinsesi.blogspot.com/