Anne babası düzensiz çalıştıkları sıra torununu okuldan alıp eve getiren “abla”, arada gün boyu ona eşlik ettiğinde görür ki, eskinin çizgi film izleme denetiminin yerinde yeller esmekte. Oğlan nasıl olmuşsa “beş dakta dahaaaa!” diye diye uzatarak, neredeyse evde olduğu sürece ekrana bakar olmuş.
Mark Twain’in yazdığı, maceralarını çocukluklarında severek okudukları Tom Sawyer, bir seferinde bir kabahati dolayısıyla, geniş bir tahta perdeyi boyama cezası alır. Başlar boyamaya ama iş bitecek gibi değil… Yavaşça, yaptığı işi çok seviyormuş pozuna bürünür, bir iki fırça sallar, geri çekilir hayranlıkla bakar, biraz daha boyar, bir sanat başyapıtına bakar gibi başını yana eğer, huşuyla seyreder. Böyle böyle çalışırken çevresinde biriken oyun arkadaşları heveslenir, her biri bin bir pazarlıkla, biraz da kendisi boyasın ister. Sonunda tahta perde, Tom’un ağaç dibinde kestirdiği sürede güzelce boyanır.
Anneanne halıya oturur, resim defterinde bir sayfa açar kalemleri saçar; robot, mermi tren, köpekbalığı artık o ara gündem neyse, resme başlar. Küçük oğlan üç beş dakika sonra yavaşça koltuktan iner, anneannesinin karşısına oturur bir kalem alır. Konuşa söyleşe, köpekbalığını beslemek için suya attıkları üçgenleri, kareleri, daireleri “lengalenk” boyamaya dalarlar. Çaktırmadan TV’yi kapatan anneanne, heves ateşinin küllenmesine izin vermeksizin kısa aralıklarla odadan çıkıp gidip gelerek, sebze ayıklar, yemek bile pişirir.
Çizgi film konusunda oğlan ısrarlı davranırsa “abla” inatlaşmaz, TV’nin sesini kısarlar; oğlancığın gözü kaysa da asıl konu artık tahta perdenin boyanmasıdır.
 ){kind=link}
0 Yorumlar