MonoKL Edebiyat Yayını, bilimkurgu başyapıtı üç kitap: Silo, Vardiya, Toz; yazar Hugh Howey.
Kimseyi kayırmayan, kahramanı olmayan, durumun sürekli beklendik -ya da beklenmedik- biçimde değiştiği, olması gerekenin olduğu, ne olduğunu bilemeyen roman kişileri tahminde bulunurken okuru da işin içine çekip yoran, neredeyse bir mekanikerin elinden çıkmışa benzeyen başyapıt dizisini “abla”, araya başka kitap koymaksızın, art arda –Silo, Vardiya, Toz- okumayı önerir.
Kapak içinde “Hugh Howey, Molly Fyde ve Wool gibi serilerin ödüllü yazarıdır… İlk kitabını Silo adıyla yayınlamayı uygun gördüğümüz Wool serisi yayımlandığı günden bu yana dünyada kırka yakın dile çevrilmiştir. MonoKL, Vardiya’dan sonra Toz’u da yayımlayarak Wool serisini nihayete erdirmekten mutluluk duyuyor.” denmekte…
“Abla”, Silo ve Vardiya’yı okuyalı epey olduğundan, alıntılar TOZ’dan:
Sayfa 96:
“…İkili, yargıçların insanlar hakkında sükûnetle karara vardığı o odada karşılıklı durup birbirlerini süzdü ve Juliette içinde bir yerde, kavgadan kaçmaya dair o tanıdık dürtüyü hissetti yeniden. Buna kendi yaşlarındaki bir kadına yakışmayacak, bir mekanikerin ise asla yapmayacağı, yüzünü babasının göğsüne gömüp hüngür hüngür ağlama arzusu karşılık verdi.
‘Seni tekrardan kaybetmek istemiyorum, dedi Juliette. ‘Ailemden geriye kalan tek kişisin. Lütfen bana bu konuda destek ol. ‘
Bu, dile getirilmesi zor bir şeydi. Savunmasız ve dürüstçe. İçinde Lukas’tan bir şeyler vardı artık; genç adamın ona kattığı bir parça.”
Sayfa 385:
“…‘Dursana’ diye bağırdı Charlotte. Kapıya doğru davrandı, yalnız gitmek istemiyordu. ‘Dur!’
Darcy tekrar tekmeledi. Kutu aradan kurtulmak üzereydi, yalnızca birkaç santim kalmıştı. Dronların arkasından bir silah daha ateşlendi fakat bu defa o tiz ıska sesi işitilmedi. Darcy’nin homurtusu vardı bir tek… Genç adam dizlerinin üstüne yığıldı, döndü ve öfkeyle arkasına ateş açtı.
Charlotte asansörün içinden uzanıp adamın kollarını çekiştirdi. ‘Hadi gel!’ diye bağırdı.
Darcy uzanıp onun ellerini tekrardan asansörün içine ittirdi. Sonra omzunu kutuya dayadı ve Charlotte’a gülümsedi. Ve son bir kez ittirmeden önce şöyle dedi: ‘Önemli değil. Artık kim olduğumu hatırlıyorum.’…”
Hugh Howey, Toz’un son sayfasında seriyi şöyle sonlandırmış:
“OKURLAR İÇİN BİR NOT:
2011’in temmuz ayında beni binlerce okurla buluşturan, dünyanın dört bir yanında imza günleri düzenlememi sağlayan ve hayatımı değiştiren kısa bir hikâye yazıp yayımladım. Wool’u (Serinin ilk kitabı olan Silo’nun açılış hikâyesi. Şerif Holston’ın bölümleri -editörün notu-) yayımladığım gün bunların olacağını hayal dahi edemezdim…”
“…Tek dileğim umut etmekten asla vazgeçmememiz. Her şeyin iyi ve kötü yanları vardır. Bulmayı umduğumuz şeyi bulur, görmeyi beklediğimiz şeyi görürüz. Eğer başımı hafifçe yana eğip gözlerimi kısarsam dışarıdaki dünyanın güzel göründüğünü öğrendim. Geleceğimiz parlak. Güzel şeyler olacak.
Peki siz ne görüyorsunuz?”
0 Yorumlar