uzun bir ara ve selamlarr :)

Yalnızlığımın verdiği çaresizlikle bugün yine yolda bir başıma... Suskun yüzlerin ardındaki sahte mutsuzluklara, gülen maskelere selam olsun ki yalnızlık huzurlu.
Herkesin yorgunluğu gibi çaresiz değil. Mutluyum bugün tüm sahte yüzlerin inadına.
Herkes, yapay. Herkesin yanında taşıdığı bir maske koleksiyonu var.  Hepsi benliğini yitirmiş.
Özlemleri, özlerine... Hepsi mağdur ama mağdurlukları kadar suçlu.
Acı çekiyor hepsi bakınca üzgün suratlar var cenazelerde...
Hepsi mutlu konserlerde.
Vaktine göre, zamanına göre, karşısındaki insana göre,  hocasına göre, annesine göre her an farklı hepsi. Kimin ne hoşuna gidecekse onu konuşuyorlar. düşünceler aciz olduğundan cümleler düşük.
Mimiklerindeki samimiyetsizlik dudaklarının kenarlarında kalmış.
Içlerindeki fesatlıktan yüzleri buruşuk...
Duyguları gizlemek için mi yoksa düşüncelerden arınmak için mi
 bilinmez...
Orada bir dünya var aydınlığında gölgeler... karanlığın da karabasanlar yarışıyor.
Ve içindeki girdaptan harap olmuş evler. Duvarların dili olsa anlatsa çığlıkları...
Herkes savaşta bilinmenin anlatmanın sevilmenin hazzını istiyorlar gururlarına köle. Oysaki tüm bu cephelerin sonunda aslolan tek şey;  adlarını bilen ve onları yaşayan son insan öldüğünde hiç doğmamış olacakları.