Bir milyon kalem

Herşey seni kaybettiğim gün başladı mellery.Seni bulamadım şu koskoca şehirde bir türlü.Senden sonrası eksik kaldı.Hatırla mellery sarı bir bisikletim vardı.Seni görmek için pedal çevirirdim.İlk karşılaşmamızı hatırla o sokakta.Senin için bağıra çağıra şarkı söylemiştim hatırlıyor musun mellery.İlk sigaramı o sokakta yaktım ben.İlk kez bir insan için ağladım o sokakta,bileklerimi ilk kez orada kestim.Her şey seninle başladı mellery.Özledim.Odamı belki gelirsin umuduyla topluyorum.Bekliyorum o kapıyı bir gün açıp içeri girmeni....

Pencerelerim hep kapalı mellery perdeler kapalı.Karanlığı çok sevdim mellery bu odada yaşadıklarımın üstüne örten bir battaniye gibi her şeyi gizliyor karanlık.Ama her şey güneş doğuncaya kadar.Güneş doğduğunda içimde yeniden doğan bir sen var.Eskimiş binaların arkasından pencerelerime yansıyan bir sen var.Duvarlarda suretin geziniyor her gece.Kulaklarımda hep bir müzik var hiç eksik etmiyorum onları.Eğer bulunduğum durumun adı yaşamaksa ölmek sana benzer mellery.Bu odadaki her şey sana benzer ben seninle boyadım bu duvarları enine boyuna seninle kaplı bu duvarlar.Saçını her topuz toplayanı sen zannedip kaç kez koştum bu şehrin sokaklarında.Kaç kez yıkılır ki bir insan.Kim benim kadar nefret eder tanrıdan.Kaç gece daha uykusuz kalmalıyım huzura ermek için.İşte soru soru ve yine soru ama hiç cevap yok...

Aylar yılları kovaladı sen yine gelmedin şu kapıdan içeriye girmedin.Bende siktirolup gittim bu gezegenden ruhumu kaybettim duygularımı kaybettim notalarımı kaybettim hayatımın akordunu bozdular... Batuhan dedde okuyorum mellery.Kitapların arasına düşücelerimi koyuyorum ve kaldırıyorum tozlu raflara.Bu yeryüzünden ayrılmayı eylem olarak iki kere gerçekleştirdim onuda elime yüzüme bulaştırdım.Beklemekle geçti ömrüm hep bekledim durdum ama kimse gelmedi dostlarımı bekledim,ailemi bekledim,kendimi bekledim... 

Çok kırıldım mellery her gelen bir kırıklık bırakıp gitti.Yere düştüm dizlerim kanadı parçalandı zaman zaman ellerimin üstüne düştüm ellerim kanadı,yüreğim kanadı kendimden kurtulmak istediğim zamanlarda kendimi kaybetmiştim kumar masasında son kartların içinde kendimi kaybettim ne papaz geldim nede en büyük sayı kimsenin eline uğurlu gelmeyen bir sayıydım ben.

Kendimi defalarca buldum defalarca kaybettim dün gece gördüğüm rüyayı hatırlamıyorum.Ben bu duruma nasıl geldim onu bile çözemiyorum.Hiç bir şey yaptığımda yok bu odada eğer cennet bu oda olsaydı bütün güzellikleri seninle dolu olurdu mellery.Sustuğum günlerde kafamın içinde sesin yankılandı hatta bir gece çığlıklarını duyar gibi oldum.Her adını andığımda bir sigara yaktım.Adını her andığımda yanımdaki iki melek terk etti beni tanrı terk etti iblis odamın bir köşesine kurdu evini.Eğer bir müslümansam kılınması gereken bir namazsın benim için eğer bir hristiyansam kutsal üçlünün dördüncüsüsün benim için,eğer bir museviysem vaadedilmiş bir topraksın benim için demiş dedde sende benim için öylesin.Eğer bir budistsem sen benim buda heykelimsin....

Adınla başladı her şey seni gördüğüm an olgunlaştım,yanlız kaldım ben.Gururumu mahallende bıraktım ben kendimi orada bıraktım.İşte böyle mellery her şey seni bekliyor bu odada senin içeriye girmeni senin gözlerinin bakmasını senin ellerinin deymesini bekliyor en çokta ben bekliyorum......