Uzaktan Seviyorum Seni - Bir milyon kalem

Bir milyon kalem

Blog yazarları topluluğu

23 Şubat 2014 Pazar

Uzaktan Seviyorum Seni



Beklemekten yoruldum artık.Hiç aklıma gelmezdi bir gün bu aciz vücudumun bu denli yorgun olacağı...Hiç bir zaman eline geçmeyeceğini bildiğim halde sana mektuplar yazdım.Bazen beklerken çeşitli oyunlar oynadım.Seni görme umuduyla şu koskoca Adanayı dolandım durdum.Kanıma alkol ve nikotin bastırıp seni hayal ettim.Bazen bünyem kaldırmadı kustum! Bütün bildiklerimi geri döktüm her şeyi sildim,her şeyden vazgeçtim bi senden vazgeçemedim.Sana hiç dokunmadım,saçlarını okşamadım,gözlerine doya doya bakmadım. Ama hiç vazgeçmedim hep bir umut taşıdım.Bedenime adını kazıdım.Alıştım.Bir odanın köşesinden sabaha kadar yalvarmaya alıştım,gün doğumunda seni hayal etmeye alıştım,sonunda yakacağımı bildiğim halde sana mektuplar yazamaya alıştım.Bıktım!Aynı hayalleri kurmaktan bıktım,her gece ağlamaktan bıktım,aynı insanlardan,aynı ruh halinden,aynı müziklerden bıktım.Bir melek oldun bazen indin benim yeryüzüme.Bana sabrı öğrettin,bana beklemeyi öğrettin,bana susmayı öğrettin.Keşke hep cahil kalsaydım.Bu otobanda hep yanlız ilerledim hala devam ediyorum ilelemeye.Bazen güneş oldun doğdun karanlık odama.Yerli yersiz küfürler savurdum gökyüzüne,düzinelerce kitap okudum,litrelerce alkol tükettim değişen sadece yaşım oldu.Ben sustum defalarca sustum kimseye anlatmak istemedim içimdeki kaosu.Kimse bilmemeliydi bu denli üzgün olduğumu.Cümlelerden bir gemi yaptım bir gece üstüne binip anılara yolculuk yaptım.Sen hiç görmedin ne halde olduğumu.Sen yatağında uyurken benim uyandığım kabusları hiç bir zaman görmedin.Sana darılmadım hiç bir zaman.Ne şikayet ettim bu durumdan nede sitem sadece seni gördüğüm günü hayal etmem yetiyordu ruhumun düğümlerini bastırmaya.Aynaya baktım az önce.Bu halimi sevmedim bu gece.Ben hiç sevmedimki kendimi.Sanırım bıktım.Sanırım değil bıktım.Aynı gündüzden aynı geceden bıktım.Bunu bir filme benzettim sonunu bildiğim halde bir sinema salonundan hayatımı seyrettim.Yanımdan kağıt ve kalem eksik etmedim.Hiç bir ressamın kullanmadığı taktiklerle seni çizmeyi denedim.Başkalarının gözünde normaldin.Ama benim gözümdeki seni görselerdi eğer anlarlardı neden beklediğimi.Aramızda bir kaç kilometre yol var ama ben seni neden bulamıyorum ? Neden karşılaşmıyoruz bu şehirde ? Soruların cevabı yok her zamanki gibi.Cemal Süreyyanın dediği gibi ''uzaktan seviyorum seni''.....

BÖLÜM SONU

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Lütfen düşüncelerinizle katkıda bulunun.

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.

Sayfalar