öylesine..

En arka satırdaydı

paragraf başında, 

parmak uçlarımda yükselip

bir kaç mânânın üzerinden, gördüm.

“mahur bakışlım, günlerim bir papatya tarlasının içinde yitip gidiyor gibi..

Yolumu izimi kendimi

Zamanı anları ve de seni

birbirine karıştırıp, her defasında

düne uyanıyorum.”

Kınında saklıydı; keskin ve acı

öyle, gözlerden ırak

öyle, rastladığında

kazınan tenine..

“yitip gidiyor muyum heyecanım

yada duruyorum, üzerimden akıp geçiyor

İnsanlar sözler bakışlar şarkılar

fasıla dönerken mırıltılar

birbirine dibinden tokuşturulan iki kadehten

susuz kalanım.”

En arka sıradaydı

Vardığında bakışlarım hizasına

bitmişti..

o anda unutuldu-m-!