Beklemek

Aklımdan çıkmadığın bir güne daha merhaba diyorum.Hiç gelmeyecek kişileri beklemeyi sanırım bir tek ben biliyorum.Vazgeçmek benim lugatımda yok.Beklemek sadece beklemek...Belki bir gün karşılaşırız bu şehirde belki gülümsersin yada bir gün aklına gelirim hatıralara bakarsın gülümsersin...Hiç olmayacak biliyorum ne sen geleceksin yanıma nede bi başkası elleri tenime değecek bu soğuk tenim sadece ciğerlerimi ısıtan sigaranın izmaritine ve kanıma karışan alkolun bardağına değecek ömrüm böyle geçecek biliyorum.Eskiden olsa dayanamam derdim ama bir süre sonra alışıyo insan inan.Başka bir erkeklesin eskiden olsaydı sabaha kadar içkinin bokunu çıkarıp ağlardım ama sen mutlusun o mutlu elimden bişe gelmezki.Eski sokağın ayda en az 4 kere giderim oraya yanıma sigara ve mp3 çalarımı alıp otururum.Gülümserim o günler aklıma gelir ilk konuşmamız aklıma gelir.Bana öfkeli olduğun zamanlardan bahsediyorum hatırlarsın belki seni takip etmiştim.Bana bağırmıştın inan pişman değilim o gün yaptıklarımdan sadece takıntı var biraz.Seni görmeyeli hayli zaman oldu aklımda bi güldüğün zamanlar kaldı bide seni ağlarken gördüğüm zaman işte beni bitiren nokta uzaktan izlemiştim seni ağlayarak eve gidiyordun o gece kendime gelememiştim.Bide senin gülüşün var ince dudaklarının o iki yanağına büzülüp inci tanesi gibi ortaya çıktığı an.İşte böyle bana soran oldu bi kaç kez bu kızda ne var diye orasını senelerdir bende çözemedim.Balo günü hatırlarsın pembe bir elbise vardı üstünde bide saçların sanırsam röfleydi.Sana her renk yakışıyodu bunun farkına bir tek ben vardım herhaldi.Günler aylar yıllar geçti sana olan sevgim hala aynı başkalarının teni bana seni hatırlatmıyo ben sana hiç dokunamadımki ne ellerin deydi ellerime nede saçların omzumda dağıldı ben hep uzaktan seyrettim seni razıydım sende haklısın tabi sen hiç bir şey yapmadınki her şeyi ben sardım başıma bütün belaları çeken bi mıktanıs gibiyim insanları kendimden uzaklaştırıyorum ama nerede bir hayal kırıklığı varsa üstüme çekiyorum.Son kozlarımıda oynadım elimde hiç bir şey kalmadı sadece bir tutam saç teli birde bir tane tişört başkada birşey yok fotoğraflarını yaktım içim acıdı ama yaktım kokun yetti hasretimi bastırmaya.Aynada bakıyorum kendime arada sırada gördüğüm tek bir şey var oda yaşama sevincini kaybetmiş hayata küsen bi insan mimiklerini kaybetmiş gibi bomboş bakıyor.Ümitlerini bir kenara bırakıp hayata devam edemeyen hep bir umutla yaşıyan bir insan.Düşündükçe kavramaya başladım aslında son bir aydır fazla kitapta okuyamadım ama çok film seyrettim ama hiçbiri ne seni anlattı nede beni.İşte bir şey daha keşfettim ben farklıydım herkesten hem yaşam stilim hemde düşüncelerim farklıydı.Ama bu hayatım için eksi bi puan.Zaten geleceğimide tahmin edebiliyorum.Onun için ne hayatıma yön vermeye çalışıyorum nede başka bir şey yapıyorum.İlaç tedavisi çıktı başıma bide yarınki psikolog seansı anlatıcam herşeyimi içimi dökücem ona çare bulamayacak ama en azından kısa bi sürede olsa beni dinleyecek.Her neyse işte böyle dediğim gibi ben bekliyorum tek yaptığım şey bu beklemek....