Geçen akşam doktora gittim. Amerikadan dönmüş, beni kabul etti, eveli akşama randevu verdi, hastane ayarlandı, gittik, anestezi uzmanı ile görüştük, akşam 16:00'da hastanede olacaktık, 17:00 suları ameliyatım yapılacaktı, anlaştık, eve geldik.
Ameliyat olacağım sabah annem kahvaltı hazırladı, kahvaltımı ettim, salonumu süpürdüm, çocuklarımı yıkadım, yemek yaptım, çantamı hazırladım, kendim hazırlandım, çocuklarımı uyuttum, kocam geldi, hazırlandı, çıktık yola. Taksiye bindik, park etme sorunu ile uğraşmayalım dedik.
Hastanede testlerim yapıldı, ameliyata alındım, çıktım, doktorum iyileşeceğimi söyledi, evde yatabileceksem gidebileceğimi söyledi. Zaten baştan böyle anlaşmıştık. yatmak istemiyorum, iki çocuğum var, yanlarında olmalıyım dedim. Birkaç saat kendime geldim, bindik taksiye, eve geldiğimizde saat 21:00 sularıydı.
Geceyi olabildiğince rahat geçirdim. Daha kötü gecelerim de olmuştu.
Şükrettim. Dua ettim.
Dün uzandığım yerden parmak kukla oynattım. Deniz öyle bayıldı ki oyuna, bırakmak istemedi. Saatlerce oynadık (3 saat kadar), ses tellerim acıdı onları konuşturmaktan... O kadar yanii... Deniz oyunu yönetti, kuklaları da ben onun isteği doğrultusunda konuşturdum. İşte kuklalardan biri cadıymış, adı gudubet (bu ismi babamız koydu), o Deniz'i kediye, köpeğe falan çeviriyor, palyaço hokkabazlık yapıyor, tavşan havuç yiyor, balerin kız dans ediyor, saksafoncu İbrahim usta (kocam isim konusunda ne kadar yaratıcı di mi ) müzik yapıyor falan filan...
Ameliyat olacağım sabah annem kahvaltı hazırladı, kahvaltımı ettim, salonumu süpürdüm, çocuklarımı yıkadım, yemek yaptım, çantamı hazırladım, kendim hazırlandım, çocuklarımı uyuttum, kocam geldi, hazırlandı, çıktık yola. Taksiye bindik, park etme sorunu ile uğraşmayalım dedik.
Hastanede testlerim yapıldı, ameliyata alındım, çıktım, doktorum iyileşeceğimi söyledi, evde yatabileceksem gidebileceğimi söyledi. Zaten baştan böyle anlaşmıştık. yatmak istemiyorum, iki çocuğum var, yanlarında olmalıyım dedim. Birkaç saat kendime geldim, bindik taksiye, eve geldiğimizde saat 21:00 sularıydı.
Geceyi olabildiğince rahat geçirdim. Daha kötü gecelerim de olmuştu.
Şükrettim. Dua ettim.
Dün uzandığım yerden parmak kukla oynattım. Deniz öyle bayıldı ki oyuna, bırakmak istemedi. Saatlerce oynadık (3 saat kadar), ses tellerim acıdı onları konuşturmaktan... O kadar yanii... Deniz oyunu yönetti, kuklaları da ben onun isteği doğrultusunda konuşturdum. İşte kuklalardan biri cadıymış, adı gudubet (bu ismi babamız koydu), o Deniz'i kediye, köpeğe falan çeviriyor, palyaço hokkabazlık yapıyor, tavşan havuç yiyor, balerin kız dans ediyor, saksafoncu İbrahim usta (kocam isim konusunda ne kadar yaratıcı di mi ) müzik yapıyor falan filan...
Barış da bizi izledi, gelip kuklalarımızı aldı, elledi, kocam calliou figür seti almış hem Barş'a hem Deniz'e birer tane, onlarla oynadı, legolarla oynadı. Arada gelip üstüme çıktı, sarılıştık koklaştık. (Kocam oyun setimizi 15'er liraya almış, az önce netten bir firmadan buldum aynı seti, 29,50'ye satıyorlar. İnsaf yahu!)
Barış legolarla oynamak konusunda çok istekli ve yetenekli. Şu aralar fotoğrafımız yok ama iyileşince İnşallah fotoğraflarını ekleyeceğim.
Deniz bugünden çok mutlu olduğunu söyledi, nekahat döneminde böyle eğlendirebileceğimi düşünmezdim....
Bu arada parmak kuklaları nasıl konuşturduğumla ilgili fikir edinmek isteyenler için ilgili yazım burada!
Bu arada parmak kuklaları nasıl konuşturduğumla ilgili fikir edinmek isteyenler için ilgili yazım burada!
Oğullarıma
Birmilyonkalem "bir gönül yolculuğu" sloganı ile yola çıkan, yazarlarının blog paylaşımları ve sosyal amaçlı projelere de katıldıkları bir kültür, sanat platformudur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen düşüncelerinizle katkıda bulunun.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.