Merhametsiz Kelimeler

 ‘’Şiirim geldi bırakın beni!’’ Ne güzel dedin be üstat. Sen de bir yerlere kaçmak istiyorsun. ‘’Laf aramızda’’ ben de istiyorum. Günleri unutmak istediğim de oluyor. Vakit çok geç be üstat, onlar gelmeden kaçalım. Az çekmedik, az yorulmadık mı bu deli yüreği taşımaktan. Hatırlıyorum da, ne ilgi duyardık başka yerlere. Ne aptalmışız be üstat. Biz akıllı yaşayamamışız. Bizi aktan ottan ayıran özellikleri unutmuşuz. Kimselerin bizi önemsemediğini unutmuşuz biz üstat. Yahu arkadaş sen nasıl kaldırdın yüreğinde, onca acıyı, onca adam gibi adam görünmeye çalışanları…
 

 Üstat, biz hatayı yüreğimize hesap sorarak mı yapıyoruz dersin?  Yoksa biz zamanları mı yanlış seçiyoruz, acele mi ediyoruz? Üstat, ‘’laf aramızda’’ ben korkuyorum; o zamanı hiç seçemeyecekmişim gibi geliyor. Ağır geliyor kelimeleri toplayıp cümleler kurmak. Akıllı yaşamaya çalıştığım günler sanki nefes alamıyormuşum gibi üstat. Biz de mi çekip gidelim?  Yoksa durup izleyelim mi yüreğimize hesap sormalarımızı?

  Üstat be, ne merhametsiz kelimeler seçmişim kendime hesap sormak için…