Bir ortama girdim zorunlu olarak, ara sıra kendi kendime neden bu ortamdan kendimi soyutladığımı sorduğum bir ortama... Konuşma geçiyor.. Elemanlar kuru sıkı atıyor, durduk yere sebepsizcesine...
Allah yaratmış kimsenin tipine güzelliğine çirkinliğine pek laf etmem karışmam ama.. Kız olsam ve bin tane.. olsa birini vermeyeceğim tip ve tarza sahip elemanın biri atıyor 5 tane kızı birden götürüyormuş da bir arkadaşı gelse de birini ona yollasaymışşş (hadi hep beraber diyoruz, 1:2:3:4 ; hassskkkktrrrr lan!!!)
Ben o ortamın adamı olmadığım ve gereksiz yere yaparsın yapamazsın, yalansın eğrisin muhabbetine girmek istemediğimden turist modunda kaldım.. Ama ne diyon sen diye bir itiraz eden de olmadı... Sonra başka biri daha yenilir yutulur şekilde kendini övmeye başladı filan.. sonra işim bitti çıktım ben...
Ama şunu anlamıyorum. Gereksiz ve sebepsiz yere hiç kimsenin inanmayacağı bir yalanı söylemenin mantığı nedir? Böyle birşeyi söylemeyi kendi aklın, zekan nasıl alır ? Kendine hakaret etmektir bu embesil palavraları...
Daha önce de yalan konusunda bir yazı yazmıştım. Tamam ben de sütten çıkmış ak kaşık değilim ama durduk yere, iş olsun diye ya da dikkat toplayabilmek için sallamam be yahu...
Kaynak: Blog
0 Yorumlar