Zaman intikamını alıyordu tüm ertelenmişliklerin,
Aslında hep haklı olan,hep kazanan zamandı.
Yaralarımızın iyileşmesi,sancılarımızın dinmesi,
Bitmeyen gecelerin sabahı;
Hepsi zamanın avuçlarından akan ince bir kum topluluğuna yüklenmişti
Tüm iyi hallerin ardına saklandığı şu kelime...
Seni de zamana bırakmak istedim;
Kan ter içinde uyandığım sabahlarım,
Hıçkırıklara karışmış ağlama nöbetlerim,
Yokluğunun ruhuma ve bedenime yaptığı o eşsiz zulümler,
Tüm bu kıvranışlara katlandım, geçecek sandım zamanla...
Anladım ki zaman seni eksilten değilde, derinleştirenmiş varlığının bende ki boyutsuzluğunu,
Bakma öyle sensizim ,gör ,anla ...
Yenik düştüm kendime , kendimi kandırmalarıma,
Ve artık gelmiyorsun rüyalarıma bile ...
Kuytulara çekilip saatler buyu bağıra,çağıra karışmak istiyorum yağmur kokan bir geceye
Hece,hece sen akarken dudaklarımdan bu kez kapatmak istemiyorum dudaklarımı ellerimin yumruklanmış haliyle...
Zamanın ayaklarına kapanmak istiyorum "neden bu hal ,hadi al hafiflet ne varsa tarumar eden benliğimi"...
Hem sana,hem bana,hemde zamana yenik düştüm,,,
Eksilmedin derinleştin, Zaman bende ki anlamını büyüttü...
Seni değilde kendimi bırakıyorum zamana...
0 Yorumlar