Hani sen tüm hüzünlerini toparlayıp,
Issız bir senfoni eşliğinde ağlamıştın ya ;karanlığına yüreğinin,
"Hiç
olmamıştı böyle derin bir kederli yalnızlık" demiştin ya,
Yüreğimin o minik
uçarı hüzünbazlığına
Sanki bir anda tüm kederin yüreğimi kaplamıştı ,
Yada
ben kaplasın istemiştim, belki sen dahada hafifle diye,belki bir bilmece
Ama
biliyordum ki isteklerimin hepsinin karşılığı sevmekti.
Zorlayıp benliğimi
geçmişe dair hüzünleri silmek ister ve ümitlerime tutunmak
isterken;
O senfoni kulağımda,
Ne garip değil mi tıpkı biz
gibi...
Hissettiklerimi anlamak adına elimi yüreğime götürüyorken sızlayan
yanımı anlamya çalışıyorum
Sevmek olmasa, bu kadar acımazdı diyorum içimdeki
susmayan çığlığa .
Boğmak istiyorum kendimi, bendeki bu susmazlığı
Ve
susuyorum anlama diye...
Yaklaşan ayak seslerin karışıyor gözyaşlarımın
gizliliğine,
Üzülürken ben yüreğinin karanlığına, almak isterken geceyi
senden
Gece oldum sevgili ve ay yok bu gecede sen ol istiyorum
aydınlığım
Geceye inat aydınlık türküler bağırıyor yüreğim duyuyor musun
sevgili
Neden duruyorsun bende kalan hüzünlerin senide mi korkutuyor
söylesene
..
2 Yorumlar