Banner

İç Dökmek

Öyle bozuk ki kafam ve öyle bozuk ki çarklarım... Diyecek bulamıyorum... Değecek de yok... Duma duma dum hayatlarda öylesine yaşıyoruz...


Uzun zamandır okumadığım için (bununla övünmüyorum mal bir durum evet) kelime dağarcığımın ufaldığını hissediyorum... Ondan yazasım gelmiyor... Git gide ufalıyorum... Sonunda kalmayacağım ve güle güle Kaşıklı...

O kadar sinir ki her eylemimin bir şekilde paraya bağlanması... Ve benim aşağılık lanet ve akraba taallukatın kayırıldığı bir sistemin içine mahkum olmam... Öyle böyle değil çok sinir... 3 kuruşa eyvallah demek... Cidden sinir...

Yazarlık kursu yalan olacak param olmazsa... Ki olsa bile o da masraf... 1 ay aç kalmam filan lazım... Aferin!

Canım sıkkın bu yüzden...
Ama ümitsiz değilim yine de...

Sonra mı?
Belki 'bir şey' olur...
Belki...

Bu kadar...

Saygılar efendim...

Yorum Gönder

2 Yorumlar

Susan Çocuk dedi ki…
en nefret ettigim durum. kolay gelsin valla, bi insanin cevresindekiler halden anlamali ya, bu insan olabilmekten geciyor ama yok yani. benim cevrem maalesef böyle. insallah istedigin gibi gider hersey
Nonethelessh dedi ki…
@Susan Çocuk: Evet çok sinir... Ama geçmesini umuyorum...
Umarım...