UMUTLA MI KARŞILAMALI YENİ YILI, UMUTSUZLUKLA MI?

Umutla mı karşılamalı yeni yılı yoksa umutsuzlukla mı? Uzun zamandır çaresizlik sendromu yaşamaktayım, en azından teşhisimi kendim koydum. Belki de böyle bir rahatsızlık yoktur. Çaresizim çünkü elimde olmayan, müdahale edemedim şeyler yaşanıyor ve ben elim kolum bağlı seyrediyorum. Yaşananlar aklımdan çıkmıyor, duygularıma yenileri eklendi. Daha önce hiç hissetmediğim şeyler hissediyorum. Uykularım boyut değiştirdi. Uzun zamandır tanıdıklarım dışında kimse ile yeniden tanışıp, arkadaşlık kurmaya gücüm yok. Her şeye üşeniyorum çünkü yapacağım şeylere karşı inancımı çoktan yitirmişim.
Kan, dehşet, vahşet yüzünden haber programlarını izleyemez, gazete okuyamaz oldum. Gündemi bakmadan takip ediyorum, duyarak. İnsanın insana yapmayacağı, doğasına aykırı şeyler yaşanıyor, duyuyorum. İnsanlar ölüyor eceliyle değil, kazada, hata sonucu, dikkatsizce...Çocuklar üşüyor, ölüyor, açlıktan, bakımsızlıktan, büyüklerinin şiddeti yüzünden. Kadınlar şiddet görüyor, ölüyor, hala bu yılda kan davası yüzünden, kıskançlık yüzünden, kendi ayakları üzerinde durmak isteği yüzünden, ayrılmak istediğinden, bir zamanlar çok sevdiği eşi, hep örnek aldığı sevdiği, korktuğu babası tarafından.
Televizyon bir canavara dönüşmüş durumda, felaketler aktarılıyor, doğal olan buymuş gibi, üç gün sonra daha beterini gösteriyor, bir önceki unutuluyor. Renkli bir kutuya hayatlarımız feda ediyoruz.
Çıkarlar toplumu ve tüketim toplumu olduk çıktık. Her şeyi alıyor, tüketiyor ve atıyoruz. Çıkarımız olduğu sürece ilişki kuruyoruz. Çıkar yoksa ilişki de olmuyor.
Tüm bunlar yaşanırken, kendi hayatımla ilgili elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Mutsuz değilim, umutsuzum belki de. Olanları görüyorum, duyuyorum, hissediyorum, düşünüyorum, biliyorum. Duyarsız kalamıyorum.
İşte belki de bu yüzden yeni yıl planım yok, kutlama, eğlence yapamıyorum. 2012 de bunların yaşanmamasını diliyorum. Tek dileğim bu, bizi hayata bağlayacak, umutlandıracak şeyler yaşansın yeni yılda..

30. ARALIK. 2011
Yazan: Halenin Haresi