O kadar doğru ki, kendimi pek çok kez ekrana boş boş bakarken buluyorum. Yok yere, boşu boşuna elimde kumanda dolanıyorum o kanal senin, bu kanal benim. Artık izlemesekte televizyon hep açık. Sabah kalkar kalkmaz ilk yaptığımız işlerden biri televizyonu açmak, gece yatmadan son yaptığımız şeyde televizyonu kapatmak.
Hayatımızın fon müziğini televizyon oluşturuyor. Bize her daim eşlik ediyor. Televizyondaki diziler, programlar sayesinde haftanın her gününe program yapabilirsiniz. Sinsi bir düşmen gibi sihirli kutu, Vaktimizi nasıl çaldığını anlayamıyoruz. Bir de bakıyoruz zaman akıp geçmiş. Yapılacak işler birikmiş, dağ olmuş. Okunacak kitaplar üst üste yığılmış. İzlenecek filmler sıraya sokulmuş. Nihayetinde aranması gerekenler aranmamış, görüşülmesi gerekenlerle görüşülmemiş oluyor. Bizi hareketsizliğe mahkum ediyor, öylece kendi içi dünyamıza hapsediyor. Evimize gelen misafirlerle bile ekrana bakarak sohbet ediyoruz. Vaktimizi çalıyor bu sihirli kutu, dünyayı önümüze seriyor doğru, zamanlı ve kontrollü kullanıldığında çağın mucizesi ama zamanlı ve kontrollü kullanmak gerek. Unutmayalım:" Bir kitap intihar ediyor. Sen televizyonda her dizi izlediğinde."
13.12.2011
yazar: Haleninharesi.blogspot.com
0 Yorumlar