Keşke Bilmeseydim..

Bilmek, sorumluluk getirir.. Keşke hiç bir şey bilmiyor olsa idim.. Keşke okumayı-yazmayı bilmiyor olsa idim.. Bir toz tanesi oluverseydim, bir taş, yahut bir deli; iradesini kullanamayan biri..


Allah'ı biliyorum.. Kendimi bildiğimden daha çok Allah'ın varlığını biliyorum.. Bilmekle kalmıyor görüyorum.. O kadar yakın ki bana.. Her saatte, her yerde yanıbaşımda.. Hem Yaratanım, hem arkadaşım.. Hem vallahi hem billahi, O, benim, en büyük sırdaşım.. Bana, benim hayrıma olacak her şeyi veriyor.. İhtiyacı yok ama sadece bir şükür, bir teşekkür bekliyor.. Biliyorum, hissediyorum; gel gör ki bir teşekkürü çok görüyorum.. Allah'a karşı bir sorumluluğum var; ben hiç yerine getiremiyorum.. Sorumluluğu yerine getiremeyince de eziliyor, huzursuz oluyorum.. Keşke bilmese idim, keşke irade sahibi olmasa idim.. O zaman sorumluluk sahibi olmayacak, sorumluluğumu yerine getiremediğim için bu denli pişman olmayacak; kim bilir, belki huzuru bulacaktım..


...Ama biliyorum.. Maalesef, biliyorum.. Bilmese idim; daha mutlu ve huzurlu olacağımı bilecek kadar bilgi sahibiyim üstelik..