Biz Kadınlar..

Biz kadınlar..her birimiz..kendimizi bilerek..isteyerek..kendi hayatlarımıza mahkum ediyoruz..
Aslında bizlere biçilmiş olan rolleri oynamaktan hepimiz mutsuzuz..
Ama suçlu arayacaksak..İlk önce durup kendimize bakmalıyız..
Kaçımız annelerimizi eleştirerek,sonunda onlara benzedik diye sormalıyız..
Gerçekten evimizi temizlemek,güzel yemekler yapmak,çamaşır,bulaşık ve ütü arasında bir ömür sürmek ne kadar anlamlı..
Erkeği bu kadar üstün olarak algılamamızın nedeni ne..?
Toplumun bize dayattıkları mı?
Hayır...
Aslında biz ne yapıyorsak..hem farkında olarak..hemde isteyerek yapıyoruz...
İçimizde yatan beğenilme,takdir edilme duygusunu farklılaştırıyoruz..
Tüm insanlarda olması gerektiğini düşündüğümüz ne varsa..biz onu gerçekleştirmeye çabalıyoruz..
Birileri fedakarlıklarımızın,sadakatimizin,iyiliğimizin farkına varsın istiyoruz..
Bu yüzden erkeklerden sadakat bekliyoruz..
Hatta bu yüzden bu kadar kesin çizgilerle ayırıyoruz ihanette kadını ve erkeği..
Erkek aldatır ama,kadının aldatması hoş değil derken bile..Kadına üstün bir varlık sıfatını yüklüyoruz..
Ve işin kötü yanı da..Zamanla neyi,ne için,hangi amaçla yaptığımızı unutup,sadece ne yapmamız gerektiğine odaklanıyoruz..
Başka hiç bir amacımız olmadan..Günlerce..amaçsızca..yemek yapıp,çocuk büyütüyoruz..
Kendimizi unutuyoruz..
Görev olarak benimsediklerimize,kendimizi adıyoruz..
Hayatımızı bu anlamsızlıklar içerisinde nefessiz bırakıyoruz..