Hepimiz el birliğiyle delirttik birbirimizi..Öyle bilmeden,istemeden değil..Aksine..Bilerek,isteyerek,itinayla, teker teker,paramparça ettik o kafamızdaki tahtalarımızı..Her geçen gün birini daha eksilttik..
Hırsımızla,sevgisizliğimizle,inadımızla,hatalarımızla,şiddetimizle çıldırttık...
Kırıp döktük..Üst üste hiç bir şey bırakmadık..
İyiliklerimizin,mutluluklarımızın üzerini kara kara bulutlarla kapattık..
Gözlerimize yaşlar hediye ettik..
Tamiri mümkün olmayan,yıpranmış..bir köşeye atılmış eşyalar gibi davrandık birbirimize..Hor kullandık..Ama suçu kendimizde aramadık..Kırılmak,dökülmek,kullanılamaz hale gelmek onun suçu sandık..
Hiç kendimize bakmadık..Kendi hayatlarımızı en yukarı koyduk..Hep başkalarının hayatını talan etmek için çabaladık durduk...
Yüreğimizdeki yangın,içimizdeki acı..her geçen gün daha kötü yaptı bizi..
Güzel ne varsa..harcadık..
Yıllarımızı aldık birbirimizin elinden..Acımadan..Umursamadan..
Kibirimizle,saçma sapan inadımızla..bencilliğimizle aldık senelerimizi...
çaldık..
Ömürlerimizden çaldık..
Yüreklerimiz o kadar katılaştı ki..
Umursamadık..
Arkamıza bile bakmadık..
Hiç vicdan azabı çekmedik..
Ruhlarımızı kanattık..
Önemsemedik..
Hep kendimiz için vardık çünkü..Kaybetmemek için hep kazanmalıydık..Yaşamak için birilerini öldürmek gerekiyorsa..Bunu bile hiç düşünmeden,gözümüzü kırpmadan yapabilirdik..
Kırmak,vurmak,acıtmak,yaralamak,çalmak,harcamak mubahtı...
Parçaladık...parçalandık.
Yalnızlaştık...
Ama hiç bir zaman telafi edemedik...
0 Yorumlar