ARDINDAN

Tüm tahammülümü,tüm sabırımı,tüm güvenimi,tüm inancımı,tüm aşkımı sana verdim ben..Hepsini..seninleyken sonuna kadar tükettim..Ve senden sonra...Ardında bıraktığın yıkıntıyı ne zaman yeniden inşaa etmeye çalışsam..Hep tepeme çöktü...
Hep yıkıntıların arasında kaldım..Her seferinde başka başka yaralarım oldu..Başka başka izlerim...
Senin ardından..benden götürdüklerini teker teker toplamaya çalıştım...Umudumu aradım..güvenimi aradım..Sadakatimi..huzurumu...
Hiç birinin izine bir daha rastlayamadım...
Sende kaybettiğim sana,,bir daha asla ulaşamadım...
Unutmalıyım dedim..Yeniden sevebilmeli,yeniden güvenebilmeliyim dedim..
Bir görseydin..nasıl elime yüzüme bulaştırdım..Ne kadar beceriksizdim..
Görsen..eminim kahkahalarla gülerdin halime..Dalga geçerdin beceriksiz diye...
Sonra yine sarılırdın..O sımsıcak bakışların içimi eritirdi...
Sen hiç akıllanmayacaksın,hiç büyümeyeceksin,insanları hiç tanımayacaksın..neyseki ben çıkmışım karşına..üzülme..yanındayım..derdin...
Ben de her zaman ki gibi inanırdım...
Hiç kimseye,hiç bir şeye inanmadığım kadar inanırdım sana..
Bana verdiğin sözleri,sana verdiğim sözleri..sana söylediğim cümleleri bir daha asla sarfetmedim..Aklımdan bile geçirmek istemedim...
Bir daha hiç kimsenin bana söz vermesine izin vermedim..Bir daha asla kimseye söz vermedim...
Hiç unutmadım..seni...ve bana yaptıklarını...
İsyanımı..kırgınlığımı kendime sakladım...
Acımı başkalarından çıkardım..Bir daha kimseyi sevemedim..kendimi bile...
Hiç affetmedim...kendimi..ve seni...