"O, OL DEYİNCE OLUR !"

Bu gerçek bir hikayedir.
Evliliğimizin üzerinden 3 yıl geçmişti.Eşim,bir ameliyat geçirdi ve doktor/doktorlar "çocuğunuzun olma ihtimali yok,olursa mucize olur".Eşim,hastanedeydi,ben içeri giremiyordum,yaptığımız telefon görüşmesi sırasında eşim hüngür hüngür ağlıyordu.Çocuğumuzun olmasını çok istiyordu,çünkü.Anneliği yaşamak istiyordu.Ben tüm inancımla kendisine telefonu kapattıktan sonra bir mesaj attım.O dönemde bolca meal okurdum.Aklıma sure ve ayet numarası ile gelen ayeti eşime gönderdim(ali imran 47). Hastaneden çıktığında da hem inancımı,hem ona moral vermek adına "Doktor kim oluyormuş,onlar gördüğünü söylerler,Allah "ol"dedikten sonra kim olduramaz ki! dedim ,defalarca.
ve şu an ellerinde karne ile sizlere gülümseyen çocuklar 7 yaşını devirmek üzereler.O "Ol" dedi,onlar oldu,hem biri erkek,hem biri kız,oğlum dünyanın en yakışıklısı :).kızım dünyanın en şirini :) (tabii ki benim için).Allah'ım sana şükürler olsun.Ben,sen "ol"dediğin için babayım.