Aman düzen bozulmasın, uygunadım yürüyelim.. Birbirimize bakmadan, derine dalmadan ağır ağır ilerleyelim. Ama bu ilerleme asla koşma olmasın, çok da yavaşlamasın..
İsterseniz müziğin alamet-i farikası olun ama, tek bir ses için çırpının yaşam korosunda.. Çatlak ses olmayın, bütünü bozmayın..Sonra çatlaklardan içeri ışık girer, apaçık görünür karartılmış ömürler..
Dinozorların bile 130 bin yıl sonra uyum sağlayamayarak soylarını tükettikleri bu stabil yolda, insan hala marşlarla yürüyor.. Düğünler, dernekler, ananeler, örfler camdan bir kuşu korur gibi düzeni devam ettiriyor..
Ama gel gör ki kuş camdan değil, can'dan.. Ve uçmak istiyor.. Yasaklara, duvarlara, kurallara rağmen kraliçe arıya başkaldıran işçi arılar gibi, sonsuz maviliklere kanat açmak istiyor..
0 Yorumlar