boslukta savruldu savruldu yaprak
düstü karanlik bir kuytuya
boslukta yer aradi kendine
aradi aradi aradi
geldigi yeri gectigi yollari
düsündü düsündü
takili kaldi bir telde
kendini iyi hissetti
aldirmiyordu artik hicbirseye olana bitene
gelip gecip gecene
ben iyiyim burada diyordu
baharlar geldi
kök sarmasiklar gibi sarilmisti
gitmeye hic niyeti yoktu
birgün karli soguk bir firtina ile düstü yere
o dikenli tel örgüde iken
oraya konan bir kus vardi
ona yardim etti
yaprak üsüdü yüregi buz kesti
anlamisti ki boslukta aradigi bosluk
hicte iyi bir yer degildi
bir süre daha ordan orara süründü savruldu
sonra gitmeye karar verdi
ucup giden son kuslarin pesine takilip gitti
ve bi daha dönmedi
boslukta savrulmak ne kadarda kötüydü
yaprak anladi ki
dalinda olmaliydi sonuna kadar
her mevsim
toprakta son bulmaliydi
dalindan topraga
...
bir yasanmisligin ardindan,
ilkyaz
Bir yasanmisligin ardindan yazilanlar...
Boslukta kalmamak dilegimle.
1 Yorumlar