Sen avutulmuş bir hüznün
belki de son demisin
demin aglamaya hazırlanırken
şimdi tebessüm eden yüzümsün
Sefil bir yalnızlıga büründüm
yalnızlıgımı, yalnız ben bılıyorum
fark edilmiyorum bu kalabalık şehirde
silik bir yüz, uzaktan tanıdık bır simayım sadece,
Yorgun sokakların alıngan kaldırımlarında
çizgilere basmadan yürüyorum,
kaldırımlar bıle kaldırmıyor artık bu fikri
Düsüncelerımi evlatlık vermek istiyorum
Bir başımayım bak yıne!
kendimle hesaplaşıyorum
hiç ses etmeden, kimseye belli etmeden
usulca akıp gıdıyorum bak yine kendımden ...
--
1/03/2011 06:40:00 PM tarihinde SÖZÜN ÖZÜ tarafından 1mk adresine gönderildi
2 Yorumlar
SEvgiler ...