ırmak'a şiirler.

ırmak;

kalbini kırmak gibi olmasın

bir yığın kendime yaşadım ben.

şiirler okudum sapsarı kedilere

sivri bıyıklılardan,

papir geçti asfalttan

- rapdabarap rapdabarap-

bir gramofon öldü,

- kedi gözü de kanar-

telsizler nefret kusuyordu aynı saatlerde.

. . .

hiçbir frekansı çekmedi beyni kedinin

yağmurlu coğrafyalarda edilen dua gibi,

apolet vardı omuzlarında

ki

egoizmin iğfal ettiği omuzlardı.

orkestrasız bir şefti kapılarımız,

tuşları kırıktı.

. . .

ırmak,

kalbini kırmak gibi olmasın.

nefret akıyordu şakaklarından,

mimlenmişti kalpleri,

bir gece sonra

- geceler şırrrak-

basılmak üzre.

. . .

ırmak,

kalbini kırmak gibi

olmasın.