Yaprağına eklendi, nur adın güle aktı
Mis kokunla şevklendi, gül çiçeklikten çıktı.
Gülün aşkı ben yaktı, başkasına çağlamaz.
İnsanlık etti gusül, kör cehalet ağında
Seni gördük ey resul, biz gülün yaprağında.
Medine toprağında, artık mazlum ağlamaz.
Gökten inen nur gibi, indin Arap çölüne
Pas tutan cehlin dibi, muhtaçtı sen gülüne
Hep yolunda ölüne, bu yürekler dağlamaz.
Erdin yüce tacına, bindin Burak atına
Yol aldın miracına, çıktın göğün katına.
Yer ettin ben bâtına, gönül kiri bağlamaz
Kim bilir geçecektir, daha kaç sensiz gece
Dillerden düşecektir, üşüyen bin bir hece
Düşer kalır öylece, bana bir şey sağlamaz.
Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey
){kind=link}
0 Yorumlar