Kurban bayramı yaklaşıyor efendim ve yine beni büyük bir heyecan kapladı. Uzun zamandır bayramlıkları giymiyorum ama pek değişen bir şey olmuyor. Küçük olduğum zamanları hatırlıyorum ve bizim evde bayramların pek de değişmediğini düşünüyorum. Yozlaşmış diyorlar bayramlar için evet belki başka yerlerde öyledir ama bizim evde hiçbir zaman bu şekilde olmadı. Önceki bayram yazılarımda da bahsettiğim gibi benim sevdiğim insanları görme günlerimdir bayramlar. İlk günden itibaren İstanbul'un çeşitli bölgelerinden bizim doğru bir yolculuk başlar. Efendim küsler yok ama olsa da barışırlar bu zamanda. Ondan sonra bir sürü cicilerini giymiş çocuk gelir, bende eski zamanları hatırlarım. Ben de el kadardım derim kendi içimde, sonra eskiden yaptıklarımızı hatırlarım. İlk okula giderken kuzenle birlikte bütün harçlığımızı bilumum patlayıcılara yatırırdık; torpiller, kız kaçıranlar, roketler, füzeler. Çok heyecanlıyım bu sebeple, buradan herkesin bayramını kutlarım. Hepiniz kurban bayramı mübarek olsun, dilerim siz de benim kadar heyecanlanırsınız. Saygılarımla..
not: sadece bir üzüntü var içimde. bu bayram dedemin sesini duyamayacağım. Dün gidişinin ikinci yılıydı. Canım yanıyor, bir elin içimi sıktığını hissediyorum. O kadar çok alışmışım ki sesine, teninin sigara kokusuna şimdi eksiğim. O vefat ettiğinden beri Rize'ye gitmedim. İçimde oraya gitsem yine onu göreceğime dair bir his var. Bunu da kaybetmek istemiyorum.
Neyse bayram arifesinde bunları konuşmayalım en iyisi. Hepinize mutlu, sağlıklı, bol eğlenceli bayramlar diliyorum. İyi bakın kendinize :))
1 Yorumlar