Nasıl da güzel geçmişti gezi.... Anlata anlata doyamayacaktık.... Heyhat! Bir anlık gaflet ve kendini yerde bulma.... Çocuklar düşer ve kırar bir yerlerini, ben çocuk muyum, 44 yaşımdayım, çifte 4'ün uğuru bu mu olacaktı? Bir de tesellisi var işin tabii, ya daha kötüsü olsaydı, kafamı çarpsaydım falan filan. Sonuç olarak kol kırığı, ameliyat, dileğim bir an önce iyileşebilmek ve unutabilmek o gaflet anını. Herşeye rağmen beterin beterinin olmasını unutmamak gerek. Kendini yavaşlatabilmek, koşar adım yürümemek, tadını çıkarmak gördüğünün, yediğinin, içtiğinin.... Bu da böyle geçecek, her adımımızla ardımızda bıraktıklarımızdan habersiz olarak, yolumuza çıkanı farkederek yalnızca. Bu kırıkla kalabilmeyi dileyerek. Anıları biraz daha erteleyerek.
0 Yorumlar